ΝΑ ΕΝΩΘΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΑΣ ΜΕ ΣΤΟΧΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΑΓΑΠΗΣ
Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2011
Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011
Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2011
Μικρές στιγμές μεγάλη αξία ...
Κάποτε πάνε αρκετά χρόνια απο τότε ,σε κάποιο σχολείο, δεν θυμάμαι σε ποιό μια ηλιό
λουστη μέρα (μόνο τούτο συγκράτησα ) η δασκάλα μας ανάγνωσε μια ιστορία απο το ανθολόγιο θαρρώ
δεν θυμάμαι που ακριβώς διαδραματιζόταν αλλά θυμάμαι οτι στην πλοκή υπήρχε ένα δικαστήριο και δύο τσάντες μια μικρή και μια μεγάλη.
Συγκεκριμένα (απο όσο μπορώ να θυμάμαι ) μια κυρία προσπαθούσε να εξιστορήσει κάποιο γεγονός και
επαναλάμβανε τη φράση ανοίγει την μεγάλη τσάντα βγάζει το μικρό τσαντάκι ,βάζει μέσα το μικρό τσαντάκι κλείνει τη μεγάλη τσάντα...
Ειλικρινά μου έιχε κάνει τόσο μεγάλη εντύπωση αυτό το κέιμενο που το συγκρατήσα μέχρι και σήμερα.
Πίστευα οτι για να μου έχει μείνει χαραγμένο στη μνήμη κάποιος λόγος θα υπήρχε ...
Σήμερα λοιπόν άνοιξα τη " μεγάλη " τσάντα μου για να βάλω μέσα όχι ένα μικρό τσαντάκι αλλά ένα μικρό βαζάκι γεμάτο χρυσόσκονη και μια ευχή ( δώρο απο μια λατρεμένη συνοδοιπόρο ) .
Ξαφνικά η "μεγάλη " μου τσάντα φάνηκε τόσο μικρή μπροστά στο τώρα "μεγάλο " μικρό βαζάκι με μια ευχή απο καρδιάς...
Τελικά μεγαλοποιούμε πράγματα που δεν αξίζουν την προσοχή μας και χάνουμε τα μικρά και απλά καθημερινά εξαιρετικά λατρεμένα" βαζάκια" μας...
Όσο για την ιστορία απο το ανθολόγιο σήμερα κατάλαβα την ερμηνεία της με το δικό μου ξεχωριστό τρόπο...
Ναντίνα Κουλη
11.10.11
Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2011
Τετάρτη 11 Μαΐου 2011
Το Σύνδρομο της Ανατάραξης του Μωρού Shaken Baby Syndrome
Η εικόνα του γονιού που παίζει με το μωρό του, πετώντας το στον αέρα και στη συνέχεια πιάνοντάς το, είναι γνωστή ανά την υφήλιο.
Η εικόνα του θυμωμένου ενήλικου που κουνά βίαια το μωρό που κλαίει είναι επίσης συνηθισμένη.
Αυτό που είναι λιγότερο γνωστό είναι το γεγονός ότι αυτή η πρακτική έχει συχνά ως αποτέλεσμα τον τραυματισμό του εγκεφάλου του μωρού.
Η εικόνα του θυμωμένου ενήλικου που κουνά βίαια το μωρό που κλαίει είναι επίσης συνηθισμένη.
Αυτό που είναι λιγότερο γνωστό είναι το γεγονός ότι αυτή η πρακτική έχει συχνά ως αποτέλεσμα τον τραυματισμό του εγκεφάλου του μωρού.
 |
| Αν η ανατάραξη είναι πολύ σοβαρή, τότε μπορεί να παρατηρηθούν δυσκολία στην αναπνοή, σπασμοί, ακόμα και κωματώδης κατάσταση. |
Υπολογίζεται ότι στις ΗΠΑ 3.000 παιδιά κάθε χρόνο υποφέρουν από το σύνδρομο της ανατάραξης του μωρού λόγω κακοποίησης.
Το 25% αυτών των μωρών θα πεθάνει, ενώ το 60% θα έχει μόνιμες αναπηρίες για την υπόλοιπη ζωή του.
Το σύνδρομο της ανατάραξης του μωρού είναι ένας σοβαρός εγκεφαλικός τραυματισμός που συμβαίνει, όταν ένας εξουθενωμένος ή γονιός ή αυτός που φροντίζει το μωρό χάνει τον έλεγχο και αρχίζει να ταρακουνά το μωρό για να το κάνει να σταματήσει.
Το σύνδρομο της ανατάραξης του μωρού είναι ένας σοβαρός εγκεφαλικός τραυματισμός που συμβαίνει, όταν ένας εξουθενωμένος ή γονιός ή αυτός που φροντίζει το μωρό χάνει τον έλεγχο και αρχίζει να ταρακουνά το μωρό για να το κάνει να σταματήσει.
Οποιοσδήποτε είναι παρών σε ένα τέτοιο ταρακούνημα μωρού μπορεί να αντιληφθεί ότι είναι επικίνδυνο.
Τα συμπτώματα του συνδρόμου της ανατάραξης στο μωρό είναι:
λήθαργος,
εκνευρισμός,
μειωμένη όρεξη
και εμετοί.
Αν η ανατάραξη είναι πολύ σοβαρή, τότε μπορεί να παρατηρηθούν δυσκολία στην αναπνοή, σπασμοί, ακόμα και κωματώδης κατάσταση. Τα πιο ελαφρά συμπτώματα του συνδρόμου μπορεί να εκληφθούν από τον παιδίατρο λανθασμένα ως γρίππη ή κολικός. Οι τεχνικές εγκεφαλικής απεικόνισης (MRI, CT scan), η ακτινογραφία κεφαλιού και η οφθαλμολογική εξέταση για να διαπιστωθεί η ύπαρξη αιμορραγίας στα μάτια χρησιμοποιούνται για τη διάγνωση του συνδρόμου.
Μια έρευνα στο Colorado των ΗΠΑ κατέδειξε ότι οι πιθανότεροι "δράστες" που προκαλούν το σύνδρομο της ανατάραξης του μωρού με αποτέλεσμα τον εγκεφαλικό τραυματισμό του είναι:
Μια έρευνα στο Colorado των ΗΠΑ κατέδειξε ότι οι πιθανότεροι "δράστες" που προκαλούν το σύνδρομο της ανατάραξης του μωρού με αποτέλεσμα τον εγκεφαλικό τραυματισμό του είναι:
ο βιολογικός πατέρας (37%),
ο φίλος της μητέρας (20,5%),
οι γυναίκες μπέιμπι σίτερ (17,3%)
και, τέλος, η μητέρα (12,6%).
Η πρόληψη είναι πολύ σημαντικός παράγοντας για την αποφυγή του συνδρόμου της ανατάραξης. Ένα πολύ μεγάλο ποσοστό του γενικού κοινού δεν γνωρίζει ότι το να ταρακουνά κανείς ένα μωρό μπορεί να έχει ολέθριες επιπτώσεις στην υγεία του. Και μόνο αυτό είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό. Ακόμα και αν το μωρό επιζήσει ενός ή περισσότερων βίαιων ταρακουνημάτων, οι επιπτώσεις για το ίδιο και την οικογένειά του είναι τεράστιες. Τόσο το συναισθηματικό όσο και το οικονομικό βάρος είναι δυσβάσταχτα.
-Σιγουρευτείτε ότι όλες οι βασικές ανάγκες του έχουν καλυφθεί (φαγητό, πάνα, κατάλληλο ντύσιμο κ.λπ.).
-Δώστε του μια πιπίλα.
-Πηγαίνετε το μωρό μια βόλτα.
-Πάρτε αγκαλιά το μωρό και περπατήστε στο σπίτι.
-Τηλεφωνήστε σε ένα δικό σας άνθρωπο για βοήθεια και υποστήριξη και κάντε ένα διάλειμμα.
-Βάλτε το μωρό στην κούνια του, σιγουρευτείτε ότι είναι ασφαλές, κλείστε την πόρτα και πηγαίνετε σε άλλο δωμάτιο. Κάθε πέντε, δέκα λεπτά ρίχνετε μια ματιά στο μωρό.
Για να αποφύγετε πιθανό τραυματισμό:
-Σιγουρευτείτε ότι όλοι όσοι ασχολούνται με το μωρό σας γνωρίζουν τους κινδύνους της ανατάραξης, συμπεριλαμβανομένων φίλων, συγγενών, μπέιμπι σιτερ, αδελφών και οποιουδήποτε δεν έχει εμπειρία με μωρά και μικρά παιδιά.
-Υποβαστάζετε το κεφάλι και το λαιμό του μωρού σας, όταν το έχετε αγκαλιά ή το μεταφέρετε.
-Όταν παίζετε, να είστε προσεχτικοί και να κάνετε απαλές κινήσεις. Ποτέ μην πετάτε το μωρό στον αέρα για να το ξαναπιάσετε, ποτέ μην του κάνετε κούνια κρατώντας το από τους αστραγάλους και μην κάνετε τζόκινγκ έχοντας το μωρό στην πλάτη σας.
-Θα πρέπει να γνωρίζετε τι να κάνετε όταν το μωρό σας κλαίει. Το κλάμα, και ιδιαίτερα αυτό ενός μωρού με κολικό, είναι η συμπεριφορά που κάνει ένα γονιό να ταρακουνήσει το μωρό του. Το κλάμα μπορεί να είναι ένα σημάδι ότι το μωρό θέλει φαγητό ή καθαρή πάνα, έχει πυρετό, είναι κουρασμένο, θέλει να κοιμηθεί, δέχτηκε πολλά ερεθίσματα κ.λπ.
-Να φροντίζετε τον εαυτό σας, να αναγνωρίζετε πότε έχετε κουραστεί και να ζητάτε βοήθεια.
| Δρ Λίζα Βάρβογλη, Ph.D. Κλινική Ψυχολόγος, Νευροψυχολόγος |
Τετάρτη 4 Μαΐου 2011
Τρίτη 3 Μαΐου 2011
8η Διεθνής Έκθεση βιβλίου Θεσσαλονίκη 5 - 8 Μαίου
Ένα πολιτιστικό τετραήμερο που συναπαρτίζουν περισσότερες από 210 προσωπικότητες από τον συγγραφικό κόσμο, και ακόμη επιστήμονες, ερευνητές-φιλόλογοι, επαγγελματίες του εκδοτικού κλάδου, οι οποίοι συμμετέχουν σε οργανωμένες παρουσιάσεις βιβλίων, συζητήσεις στρογγυλής τράπεζας και παράλληλες καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, αναθεωρούν την άποψη περί κρίσης και δηλώνουν το «παρών» απευθυνόμενοι στους χιλιάδες επισκέπτες της 8ης ΔΕΒΘ για μια διαφορετική ματιά στην τρέχουσα πραγματικότητα.
Η Έκθεση, που διοργανώνεται από το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου/Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού, τη Helexpo και την Πανελλήνια Ομοσπονδία Εκδοτών Βιβλιοπωλών, αποτελεί κορυφαίο γεγονός με εμπορικό και πολιτιστικό χαρακτήρα για τον χώρο των εκδοτών, των δημιουργών και του βιβλιόφιλου κοινού. Δίνει προβάδισμα στην ανάδειξη του βιβλίου ως κύριου μέσου «συνομιλίας» μεταξύ γραμμάτων και τεχνών, ενώ παράλληλα διαμορφώνει ιδέες και στοιχειοθετεί απόψεις γύρω από την επικαιρότητα αλλά και τα βασικά ερωτήματα που εγείρονται για τον άνθρωπο σήμερα.
Το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ), σε συνεργασία με τους εκδότες, έχει σχεδιάσει ένα πλούσιο πολιτιστικό πρόγραμμα με περισσότερες από 170 εκδηλώσεις για όλες τις ηλικίες και τα γούστα. Το κοινό θα έχει την ευκαιρία να αποκτήσει μιαν άμεση και σφαιρική προσέγγιση για φλέγοντα ζητήματα του παρόντος (την πολιτική και κοινωνική κατάσταση γύρω από τη Μεσόγειο) αλλά και να διαπιστώσει πτυχές σημαντικών ζητημάτων που αφορούν την πνευματική δημιουργία και την καλλιέργεια της νεότερης γενιάς με έμφαση στις εκπαιδευτικές υποδομές του αύριο.
Το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ), σε συνεργασία με τους εκδότες, έχει σχεδιάσει ένα πλούσιο πολιτιστικό πρόγραμμα με περισσότερες από 170 εκδηλώσεις για όλες τις ηλικίες και τα γούστα. Το κοινό θα έχει την ευκαιρία να αποκτήσει μιαν άμεση και σφαιρική προσέγγιση για φλέγοντα ζητήματα του παρόντος (την πολιτική και κοινωνική κατάσταση γύρω από τη Μεσόγειο) αλλά και να διαπιστώσει πτυχές σημαντικών ζητημάτων που αφορούν την πνευματική δημιουργία και την καλλιέργεια της νεότερης γενιάς με έμφαση στις εκπαιδευτικές υποδομές του αύριο.
Το έργο είναι ενταγμένο στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Μακεδονία – Θράκη 2007-2013 του ΕΣΠΑ και συγχρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης – ΕΤΠΑ).
Οι συγγραφείς ενώπιον των αναγνωστών
Τις εκδηλώσεις της 8ης ΔΕΒΘ θα πλαισιώσουν 190 Έλληνες και ξένοι συγγραφείς, οι οποίοι θα δώσουν τη δική τους ξεχωριστή έμφαση στο «πώς» και το «γιατί» της σύγχρονης πολιτιστικής δημιουργίας.
Από ελληνικής πλευράς θα δηλώσουν «παρών» στο γενικό πρόγραμμα περισσότεροι από 110 Έλληνες πεζογράφοι και ποιητές ενώ 60 συγγραφείς και εικονογράφοι θα δώσουν το δικό τους στίγμα στην Παιδική Γωνιά και στη Γωνιά των Εφήβων. Ανάμεσά τους : Κώστας Ακρίβος, Θεόδωρος Γρηγοριάδης, Μάρω Δούκα, Ισίδωρος Ζουργός, Τάκης Θεοδωρόπουλος, Γιάννης Μακριδάκης, Πέτρος Μάρκαρης, Αμάντα Μιχαλοπούλου, Λένα Μαντά, Σοφία Νικολαΐδου, Γιάννης Ξανθούλης, Βασίλης Τσιαμπούσης, Γιώργος Σκαμπαρδώνης, Αλέξης Σταμάτης, Άρης Σφακιανάκης, Πέτρος Τατσόπουλος, Έλενα Χουζούρη, Χρήστος Χωμενίδης, και στην Παιδική και Εφηβική Γωνιά: Λήδα Βαρβαρούση, Αγγελική Βαρελλά, Νίκος Δαββέτας, Άρης Δημοκίδης, Σοφία Ζαραμπούκα, Βαγγέλης Ηλιόπουλος, Φίλιππος Μανδηλαράς Δημήτρης Μπασλάμ,Μαρίζα Ντεκάστρο, Μαρία Ρουσοχατζάκη, Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου, Έρη Ρίτσου, Νάνσυ Χατζή, Λίτσα Ψαραύτη και Ευγένιος Τριβιζάς.
Από το εξωτερικό θα παραβρεθούν 18 σημαντικές προσωπικότητες της λογοτεχνίας από 9 χώρες της Μέσης Ανατολής, μεταξύ των οποίων οι «διεθνείς» Ταρίκ Αλι, Νταβίντ Γκρόσμαν και Γκαμάλ Γιτάνι (βλ. παρακάτω το αναλυτικό πρόγραμμα του Φεστιβάλ της Μέσης Ανατολής) καθώς και:
Από το εξωτερικό θα παραβρεθούν 18 σημαντικές προσωπικότητες της λογοτεχνίας από 9 χώρες της Μέσης Ανατολής, μεταξύ των οποίων οι «διεθνείς» Ταρίκ Αλι, Νταβίντ Γκρόσμαν και Γκαμάλ Γιτάνι (βλ. παρακάτω το αναλυτικό πρόγραμμα του Φεστιβάλ της Μέσης Ανατολής) καθώς και:
- Από την Αγγλία, ο Richard Stoneman θα παρουσιάσει το βιβλίο του «Αλέξανδρος ο Μέγας» που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Τόπος.
- Από την Ελβετία, ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Nickolas Verdan θα παρουσιάσει το βιβλίο του «Le rendez-vous de Thessalonique» (Ραντεβού στη Θεσσαλονίκη) (εκδόσεις Χαραμάδα).
- Από την Ιταλία, οι συγγραφείς Paolo Maranca και Raffaella Narni θα παρουσιάσουν «Τα μυστήρια του Χρόνου» (Ellenico) (σε συνεργασία με το Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο).
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο γνωστός φιλέλληνας εκδότης Nicola Crocetti θα παρουσιάσει μαζί με τον φιλόλογο-διδάσκοντα του ΑΠΘ Δημήτρη Κόκορη την έκδοση «Poeti greci del Novecento» (Έλληνες ποιητές του Εικοστού) (σε συνεργασία με το Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο).
- Από τη Σερβία, ο Bajac Vladislav θα μιλήσει για το βιβλίο του «Χαμάμ Βαλκάνια» μαζί με τον συγγραφέα και πρόεδρο Δ.Σ. του ΕΚΕΒΙ Τάκη Θεοδωρόπουλο και τη συγγραφέα Έλενα Χουζούρη (εκδόσεις Κέδρος).
Θεματική έκθεση και διεθνές συνέδριο για το βιβλίο και τη σύγχρονη εκπαίδευση
Αντικείμενο της θεματικής έκθεσης αλλά και σημείο «τριβής» για τους συμμετέχοντες στο διεθνές συνέδριο με θέμα «Βιβλίο και Εκπαίδευση. Τι πρέπει να αλλάξει;» (που οργανώνεται με τη συμμετοχή Ελλήνων, Γάλλων, Ιταλών, Νορβηγών και Φινλανδών ειδικών επιστημόνων), είναι οι προοπτικές του εκπαιδευτικού συστήματος με τη συμβολή του βιβλίου, σε σχέση με τις σύγχρονες ανάγκες της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης αλλά και σε συνάρτηση με την πρακτική άλλων ευρωπαϊκών χωρών, τις νέες δυνατότητες της ψηφιοποίησης και του Διαδικτύου, τα προγράμματα φιλαναγνωσίας στις μικρότερες ηλικίες. Θα συμμετάσχουν 30 Ελληνες ειδικοί καθώς και ξένες προσωπικότητες του χώρου.
Στο περίπτερο της θεματικής έκθεσης (περίπτερο 13) θα λειτουργήσει έκθεση εκπαιδευτικών βιβλίων (500 περίπου τίτλοι) καθώς και δύο εικαστικές εκθέσεις που ανατρέχουν στο παρελθόν και «διηγούνται» την ιστορία του ελληνικού σχολείου:
-Έκθεση παλαιών αναγνωστικών του 19ου και 20ού αιώνα
Θα εκτεθούν παλαιά αναγνωστικά του 19ου και 20ού αιώνα από τη συλλογή του Ινστιτούτου Νεοελληνικών Σπουδών – Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη και θα προβάλλονται σε μεγάλη οθόνη σκαναρισμένα παλαιά βιβλία.
Θα εκτεθούν παλαιά αναγνωστικά του 19ου και 20ού αιώνα από τη συλλογή του Ινστιτούτου Νεοελληνικών Σπουδών – Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη και θα προβάλλονται σε μεγάλη οθόνη σκαναρισμένα παλαιά βιβλία.
-Έκθεση φωτογραφίας του Μουσείου Μπενάκη
Στο περίπτερο της θεματικής έκθεσης θα φιλοξενηθεί επίσης η έκθεση φωτογραφίας της Βούλας Παπαϊωάννου και του Δημήτρη Χαρισιάδη, όπου αμφότεροι εστιάζουν τον φακό τους σε σχολεία της ελληνικής επικράτειας σε παλαιότερες δεκαετίες.
Στο περίπτερο της θεματικής έκθεσης θα φιλοξενηθεί επίσης η έκθεση φωτογραφίας της Βούλας Παπαϊωάννου και του Δημήτρη Χαρισιάδη, όπου αμφότεροι εστιάζουν τον φακό τους σε σχολεία της ελληνικής επικράτειας σε παλαιότερες δεκαετίες.
Στο ίδιο πλαίσιο έχουν οργανωθεί ένα εργαστήρι ορθογραφίας καθώς και η παρουσίαση της «Σχεδιαζόμενης ψηφιακής διαμόρφωσης των Αρχαίων και Νέων ελληνικών στο Γυμνάσιο και το Λύκειο», από το Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας.
Στο περίπτερο της Θεματικής Έκθεσης θα λειτουργήσει και η Γωνιά Εκπαιδευτικών και Γονέων, όπου θα πραγματοποιηθεί ένα παράλληλο και πλούσιο πρόγραμμα εκδηλώσεων οργανωμένων από τους εκδότες.
[Επισυνάπτεται το πλήρες πρόγραμμα εκδηλώσεων της Θεματικής Έκθεσης και του διεθνούς συνεδρίου]
[Επισυνάπτεται το πλήρες πρόγραμμα εκδηλώσεων της Θεματικής Έκθεσης και του διεθνούς συνεδρίου]
Ένα φεστιβάλ για τη λογοτεχνία της Μέσης Ανατολής και του Μαγκρέμπ
Συγγραφείς-διανοούμενοι από 9 χώρες θα προσφέρουν τη διεισδυτική ματιά τους στην πραγματικότητα που διαμορφώνεται στον ευρύτερο μεσογειακό κόσμο εξαιτίας των στρατιωτικών, πολιτικών και κοινωνικών εξελίξεων αυτή την περίοδο. Κοινός άξονας η πολιτιστική δημιουργία, οι ιδέες και η λογοτεχνική έκφανσή τους. Στην 8η ΔΕΒΘ θα παραβρεθούν οι: Ταρίκ Αλί (Πακιστάν-Ηνωμένο Βασίλειο), Σάλουα Αλ Ναΐμι (Συρία), Γιοάνες Γκεμπρεγκεόργκις (Αιθιοπία), Γκαμάλ Γιτάνι (Αίγυπτος), Νταβίντ Γκρόσμαν (Ισραήλ), Ντενίζ Καβουκτσούογλου (Τουρκία),Τουνά Κιρεμιτσί (Τουρκία), Xόντα Μπαρακάτ (Λίβανος), Σοφί Μπεσίς (Τυνήσια), Mπουαλέμ Σανσάλ (Αλγερία), Μαλέκ Σεμπέλ (Αλγερία), Μπαχά Ταχέρ (Αίγυπτος) και Σούμπχι Χαντίντι (Συρία).
[Το αφιέρωμα στις χώρες της Μέσης Ανατολής και του Μαγκρέμπ εντάσσεται στο πρόγραμμα «Θεσσαλονίκη Σταυροδρόμι Πολιτισμών» του ΥΠΠΟΤ]
[Το αφιέρωμα στις χώρες της Μέσης Ανατολής και του Μαγκρέμπ εντάσσεται στο πρόγραμμα «Θεσσαλονίκη Σταυροδρόμι Πολιτισμών» του ΥΠΠΟΤ]
Παιδική και Εφηβική Γωνιά: το «σημείο αναφοράς» στον εκθεσιακό χώρο
Χιλιάδες μαθητές από 30 σχολεία της Θεσσαλονίκης και των όμορων νομών πρόκειται να παραβρεθούν στην παραδοσιακή Παιδική Γωνιά αλλά και στην Εφηβική Γωνιά (που λειτουργεί από την περσινή χρονιά), όπου θα φιλοξενηθεί ένα πλήθος από εκδηλώσεις (62 και 14 αντίστοιχα) με στόχο την καλλιέργεια της φιλαναγνωσίας και εν γένει της παιδείας για τις νεότερες γενιές. Οι συμμετέχοντες συγγραφείς, εικονογράφοι και ομιλητές ξεπερνούν τους 60 ενώ οι οργανωμένες επισκέψεις προβλέπεται ν’ αγγίξουν τον αριθμό των 1.300 μαθητών.
Το πρόγραμμα της Εφηβικής Γωνιάς έχει σχεδιαστεί σε συνεργασία με την αλυσίδα βιβλιοπωλείων IANOS, όπου προβλέπονται εργαστήρια για γκράφιτι και μουσική ραπ, ομιλίες, παρουσιάσεις με θέματα που άπτονται του ενδιαφέροντος των μαθητών Γυμνασίου και Λυκείου.
Στην Παιδική Γωνιά, οι μικροί βιβλιόφιλοι θα έχουν επίσης την ευκαιρία να γνωρίσουν και να περιηγηθούν στις ηλεκτρονικές σελίδες του Μικρού Αναγνώστη (του πρώτου κόμβου για παιδιά του ΕΚΕΒΙ). Θα βρουν ακόμη: α. Τον τοίχο των εικονογράφων (με έργα εικονογράφων που συνεργάστηκαν με τα παιδιά στη διάρκεια της 4ης Έκθεσης Παιδικού & Εφηβικού Βιβλίου) β. Το Περίπτερο του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου (με διανομή της αφίσας του ΙΒΒΥ για την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου και προβολή των Χρήστου Μπουλώτη -‘Εφης Λαδά για την υποψηφιότητα στο φετινό Διεθνές Βραβείο Άντερσεν), γ. Την έκθεση εικονογράφησης «Μίλα, μη φοβάσαι» της συγγραφέα-εικονογράφου Riita Otittinen, σε συνεργασία με την Εταιρεία Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου. Και θα έχουν την ευκαιρία να συμμετάσχουν στον διαγωνισμό για παιδιά 6-12 ετών «Αν ήμουν εικονογράφος…», όπου οι πιο πρωτότυπες ιδέες θα βραβευθούν και θα δημοσιευτούν στην ιστοσελίδα του ΕΚΕΒΙ.
Παράλληλες δράσεις στη διάρκεια του τετραημέρου
Το πρόγραμμα των παράλληλων εκδηλώσεων περιλαμβάνει τα εξής:
-Περίπτερο «Οδυσσέας Ελύτης» (με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννησή του)
Το ειδικό αφιέρωμα για τον ποιητή περιλαμβάνει περίπτερο με μεγάλη έκθεση με εργοβιογραφικά στοιχεία, φωτογραφικό και αρχειακό υλικό για τη ζωή και το έργο του. Στον ίδιο χώρο θα παρουσιαστεί έκθεση βιβλίων που θα περιλαμβάνει εκτός από τα έργα του ποιητή και μεταφράσεις τους, βιβλία που έχουν γραφτεί για τη ζωή και το έργο του νομπελίστα ποιητή, αλλά και σε ειδικά διαμορφωμένες γωνιές ηχητικό και οπτικοακουστικό υλικό.
Το ειδικό αφιέρωμα για τον ποιητή περιλαμβάνει περίπτερο με μεγάλη έκθεση με εργοβιογραφικά στοιχεία, φωτογραφικό και αρχειακό υλικό για τη ζωή και το έργο του. Στον ίδιο χώρο θα παρουσιαστεί έκθεση βιβλίων που θα περιλαμβάνει εκτός από τα έργα του ποιητή και μεταφράσεις τους, βιβλία που έχουν γραφτεί για τη ζωή και το έργο του νομπελίστα ποιητή, αλλά και σε ειδικά διαμορφωμένες γωνιές ηχητικό και οπτικοακουστικό υλικό.
- Η Γωνιά των Περιοδικών
Τα περιοδικά λόγου και στοχασμού, έντυπα και ηλεκτρονικά, βρίσκουν τη θέση τους μέσα στην Έκθεση. Παρουσιάζοντα τα τελευταία τεύχη των έντυπων σε καλαίσθητες προθήκες ενώ για τα ηλεκτρονικά έχει προβλεφθεί μια οθόνη με σύνδεση στο Διαδίκτυο, ώστε οι επισκέπτες να μπορούν να περιηγηθούν στις σελίδες τους. Παλαιότερα τεύχη των περιοδικών θα προσφέρονται δωρεάν στη διάρκεια του τετραημέρου. Θα οργανωθεί επίσης μια συζήτηση για τα περιοδικά και το νέο ψηφιακό περιβάλλον.
Τα περιοδικά λόγου και στοχασμού, έντυπα και ηλεκτρονικά, βρίσκουν τη θέση τους μέσα στην Έκθεση. Παρουσιάζοντα τα τελευταία τεύχη των έντυπων σε καλαίσθητες προθήκες ενώ για τα ηλεκτρονικά έχει προβλεφθεί μια οθόνη με σύνδεση στο Διαδίκτυο, ώστε οι επισκέπτες να μπορούν να περιηγηθούν στις σελίδες τους. Παλαιότερα τεύχη των περιοδικών θα προσφέρονται δωρεάν στη διάρκεια του τετραημέρου. Θα οργανωθεί επίσης μια συζήτηση για τα περιοδικά και το νέο ψηφιακό περιβάλλον.
- Η Γωνιά των Νέων Τεχνολογιών
Θα παρουσιαστούν οι τελευταίες συσκευές ηλεκτρονικής ανάγνωσης (e-book), που προκάλεσαν έντονα το ενδιαφέρον του κοινού στην περσινή πρώτη τους εμφάνιση.
Ακόμη, σε όλη τη διάρκεια της Έκθεσης στο stand της εταιρείας ITisART οι μικροί μας φίλοι και όχι μόνο θα έχουν την ευκαιρία να μάθουν πώς μπορούν να γίνουν δημιουργοί των δικών τους ψηφιακών κόμικς αξιοποιώντας τις διαδραστικές τεχνολογίες, τη φαντασία και τη δημιουργικότητά τους.
Η Myebooks οργανώνει στρογγυλό τραπέζι με θέμα: «DRM Protection : The safe way for ebooks project» και ομιλητές τους: Michael Dudley, διευθυντής πωλήσεων ADOBE Corporation, Paul Balogh, τεχνικός διευθυντής Humanitas Books, Nίκος Πασχαλάκης, ψηφιακό βιβλιοπωλείο myebooks, Χάρης Ψυχογιός, εκδόσεις Ψυχογιός
Θα οργανωθούν επίσης μια συζήτηση στο πλαίσιο του διεθνούς συνεδρίου «Βιβλίο, Εκπαίδευση και Ψηφιοποίηση» καθώς και, όπως έχει ήδη αναφερθεί, και μια στη συζήτηση για τα περιοδικά στο νέο ψηφιακό περιβάλλον.
Θα παρουσιαστούν οι τελευταίες συσκευές ηλεκτρονικής ανάγνωσης (e-book), που προκάλεσαν έντονα το ενδιαφέρον του κοινού στην περσινή πρώτη τους εμφάνιση.
Ακόμη, σε όλη τη διάρκεια της Έκθεσης στο stand της εταιρείας ITisART οι μικροί μας φίλοι και όχι μόνο θα έχουν την ευκαιρία να μάθουν πώς μπορούν να γίνουν δημιουργοί των δικών τους ψηφιακών κόμικς αξιοποιώντας τις διαδραστικές τεχνολογίες, τη φαντασία και τη δημιουργικότητά τους.
Η Myebooks οργανώνει στρογγυλό τραπέζι με θέμα: «DRM Protection : The safe way for ebooks project» και ομιλητές τους: Michael Dudley, διευθυντής πωλήσεων ADOBE Corporation, Paul Balogh, τεχνικός διευθυντής Humanitas Books, Nίκος Πασχαλάκης, ψηφιακό βιβλιοπωλείο myebooks, Χάρης Ψυχογιός, εκδόσεις Ψυχογιός
Θα οργανωθούν επίσης μια συζήτηση στο πλαίσιο του διεθνούς συνεδρίου «Βιβλίο, Εκπαίδευση και Ψηφιοποίηση» καθώς και, όπως έχει ήδη αναφερθεί, και μια στη συζήτηση για τα περιοδικά στο νέο ψηφιακό περιβάλλον.
- «Περίπατος Πολιτισμού» με τον δήμο ΘεσσαλονίκηςΜια πολιτιστική διαδρομή που ενώνει το Δημαρχιακό Μέγαρο Θεσσαλονίκης με τρία εμβληματικά μουσεία της πόλης, το Αρχαιολογικό, το Βυζαντινό και το Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και καταλήγει στον χώρο της Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου Θεσσαλονίκης (στα κτήρια της HELEXPO) προσκαλεί το κοινό σε λογοτεχνικές και εικαστικές περιηγήσεις, κατά τη διάρκεια του τετραημέρου. Τη δράση οργανώνει ο Δήμος Θεσσαλονίκης/Αντιδημαρχία Πολιτισμού, Παιδείας και Τουρισμού στο πλαίσιο της ΔΕΒΘ. Επίσης, το κτήριο του Δημαρχείου θα φιλοξενήσει την έκθεση φωτογραφίας «theSOULoniki loves to read» που παρουσιάζει 50 Έλληνες και ξένους συγγραφείς, σε πορτρέτα ποπ αισθητικής (100 cm x 100 cm). Το βράδυ των εγκαινίων της Έκθεσης (Πέμπτη 5 Μαΐου) στον υπαίθριο χώρο του Δημαρχείου ένα ανοιχτό street party με έλληνες συγγραφείς στο ρόλο του dj προσκαλεί όλους τους βιβλιόφιλους της πόλης να συμμετάσχουν στη μεγάλη γιορτή του βιβλίου.
[Επισυνάπτεται το πλήρες πολιτιστιικό πρόγραμμα εκδηλώσεων ]
Το πολιτιστικό πρόγραμμα της 8ης Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου Θεσσαλονίκης παρουσιάστηκε στη συνέντευξη Τύπου της Τετάρτης 6/4/11, ώρα: 12:00, στο αμφιθέατρο του ΥΠΠΟΤ.
Ομιλητές: Κατρίν Βελισσάρη, Διευθύντρια του ΕΚΕΒΙ & της ΔΕΒΘ, Υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού Παύλος Γερουλάνος, Τάκης Θεοδωρόπουλος, Πρόεδρος του ΕΚΕΒΙ, Άννυ Ραγιά, Πρόεδρος της ΠΟΕΒ, Πάρις Μαυρίδης, Πρόεδρος της HELEXPO.
Περισσότερες πληροφορίες για την 8η Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης θα βρείτε στον κόμβο: http://www.thessalonikibookfair.com/
ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗΕθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ) / Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού
HELEXPO / Πανελλήνια Ομοσπονδία Εκδοτών Βιβλιοπωλών (ΠΟΕΒ)
Σε συνεργασία:
Σύνδεσμος Εκδοτών Βιβλίου (ΣΕΚΒ)
ΧΟΡΗΓΟΙΔήμος Θεσσαλονίκης / Αντιδημαρχία Πολιτισμού-Νεολαίας HELEXPO / Πανελλήνια Ομοσπονδία Εκδοτών Βιβλιοπωλών (ΠΟΕΒ)
Σε συνεργασία:
Σύνδεσμος Εκδοτών Βιβλίου (ΣΕΚΒ)
Γαλλική Πρεσβεία στην Αθήνα / Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών
Ιταλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης
Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών – Ίδρυμα Μ. Τριανταφυλλίδη (χορηγός θεματικής έκθεσης)
ΙΑΝΟΣ (χορηγός Εφηβικής Γωνιάς)
Macedonian Hotels / NEKTAR ΑΦΟΙ Γ. ΚΟΥΡΤΙΔΗ Α.Ε.
ΧΟΡΗΓΟΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΑ ΜΜΕ: ΕΡΤ / ΕΡΤ3 / ΝΕΤ 105,8 FM / 9.58 FM / 102 FM / ΡΑΔΙΟ 9.45 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ /
ΕΝΤΥΠΑ ΜΜΕ: Εφημερίδα: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ / free press εφημερίδα: ATHENS VOICE / Περιοδικά: ΔΙΑΒΑΖΩ / INDEX
kidpress.gr - Ηλεκτρονική εφημερίδα για παιδιά (χορηγός επικοινωνίας παιδικής γωνιάς)
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ
Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας / Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης
Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης / Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης
Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης / Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών
Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης
Τρίτη 29 Μαρτίου 2011
ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ- ΜΙΚΡΟΙ Η ΜΙΚΡΟΙ - ΜΕΓΑΛΟΙ?
Η πρώτη μου δασκάλα στο νηπιαγωγείο ήταν η Κα Καίτη.Την λάτρευα ,μας έβαζε όλους να αγκαλιαζόμαστε σε ένα μεγάλο κόκκινο χαλί και να λέμε τα νέα μας.Με αγαπόύσε πολύ και ερχόταν και στο σπίτι μας επισκεψή και κάθε φορά που ερχόταν τρελαινόμουν απο χαρά.Ένιωθα μια γλυκιά αποδοχή μάλλον που ένα τόσο σημαντικόπρόσωπο ,έκανε παρεα με τη δική μου οικογένεια
Πολύ αργότερα βέβαια έμαθα απο τον Γιωργάκη τον κολλητό μου στο νηπιαγωγείο οτι πήγαινε και στο δικό του σπίτι αλλά και σε όποιου μαθητή της την καλούσαν...
Δέκα πρώτοι ποντόι αυτοπεποιηθήσης λοιπόν είχαν προστεθέι απο την Κα Καίτη...γιουπιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι....
Ύστερα στην Α' και Β΄' δημοτικού η Κα Ελένη ...αυστηρή όσο δεν έπαιρνε..μας είχε αγαλματάκια ακούνητα και δεν υπήρχε καν η μέρα και η νύχτα που κουνιέσαι ...έκανε συνέχεια μάθημα δεν έβαζε γλώσσα μέσα της όσον αφορούσε την γλώσσα..
Ώσπου μια μέρα επειδή μας είχε απαγορεύσει να την διακοπτούμε στο μαθήμα ,έβρεξα ολή την περιοχη κάτω απο το θρανίο μου.Κατουριόμουν και φοβόμουν να το πώ για να μη με μαλώσει και θύμαμαι χαρακτηριστικά οτι έκοψα μια ολόκληρη γόμα στην προσπάθεια μου να κρατηθώ...
Είκοσι πόντοι μειόν απο την Κα Έλενη δέκα στην αυτονομία μου και αλλοι δέκα στην δημιουργία φοβιών..
Στην Γ' και Δ' δημοτικού έρχεται ο Κος Φώτης μέσα σε όλα ,μας μάθαινε στο διάλειμμα να παιζούμε ποδόσφαιρο ανάμεσα στις μουριές του προαυλίου όπουτην ώρα του μαθήματος μας ήθελε εκεί ,αλλά μετά γινόταν παιδί μαζί μας.
Το πρώτο μου "deal" μια χρυσή συμφωνία,μια θετική επανατροφοδότηση και είκοσι πόντοι πάλι δέκα στον αυθορμητισμό μου και αλλοί δέκα στις αξίες μου..
Στην Ε' δημοτικού ο Κος Γιώργος λάτρης της μουσικής μας μάθαινε τα πάντα με τον ρυθμό που τόσο αγαπούσε ..μας τραγουδαγε συνέχεια " μικρο παιδί σαν ήμουνα και πήγαινα σχολείο μικρό παιδί"......μετά μας έριχνε ένα χαμόγελο και μας άφηνε να μιλήσουμε μαζί του για ό,τι θέλαμε,μέσα απο τις δικές μας αποριές δίδασκε την ύλη του...μαγεία....ακομα ακούω τις μουσικές του στα αυτιά μου και την μελωδική του φωνή...
Πενήντα πόντοι αυτή τη φορά ,δέκα στον δυναμισμό ,δεκα στον αυθορμητισμό ,δέκα στην προσωπικότητα ,δέκα στην μουσική αγωγή που έιναι τέχνη και δέκα στην ελευθέρια έκφρασης..
Στην Ζ'και ΣΤ' δημοτικού ο Κος Βασίλης σύζυγος της Κας Ανθούλας που μας έκανε αγγλικά .
Μεγάλη του λατρεία η γεώγραφία.Στα βιβλια μας δεν έιχε μέσα ουσία γεωγραφίας ( νομούς ,πρωτέυουσες και άλλες σημαντικές ομορφιές ) παρά διάφορες άλλες γενικότητες που δεν λέω καλές έιναι αλλά να μην ταξιδέψω σε όλους τους προορισμούς? Ε λοιπόν φρόντισε ο σταθμάρχης μας ο Κος Βασίλης ,κάθε φορά μας έφερνε ένα μεγάλο χάρτη και ξέκλεβε ένα τέταρτο κάθε μέρα για να μας ταξιδέψει..
Οι πόντοι αυτή τη φορά 100 και πώς να τους μοίρασω ????
Δεν θα μπώ στη διαδικασιά ..αλλά τη συνέχεια θα την στα παιδιά σας με ένα παραμύθι ...ταξίδι..
Αλλά πρίν φύγω για το επόμενο ταξίδι μου..τούτο έχω να σας πώ ,άραγε να ναι τυχαίο που ταξίδεψα ως εδώ και σας γράφω?
Ναντίνα Κούλη copyright 2011
Πολύ αργότερα βέβαια έμαθα απο τον Γιωργάκη τον κολλητό μου στο νηπιαγωγείο οτι πήγαινε και στο δικό του σπίτι αλλά και σε όποιου μαθητή της την καλούσαν...
Δέκα πρώτοι ποντόι αυτοπεποιηθήσης λοιπόν είχαν προστεθέι απο την Κα Καίτη...γιουπιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι....
Ύστερα στην Α' και Β΄' δημοτικού η Κα Ελένη ...αυστηρή όσο δεν έπαιρνε..μας είχε αγαλματάκια ακούνητα και δεν υπήρχε καν η μέρα και η νύχτα που κουνιέσαι ...έκανε συνέχεια μάθημα δεν έβαζε γλώσσα μέσα της όσον αφορούσε την γλώσσα..
Ώσπου μια μέρα επειδή μας είχε απαγορεύσει να την διακοπτούμε στο μαθήμα ,έβρεξα ολή την περιοχη κάτω απο το θρανίο μου.Κατουριόμουν και φοβόμουν να το πώ για να μη με μαλώσει και θύμαμαι χαρακτηριστικά οτι έκοψα μια ολόκληρη γόμα στην προσπάθεια μου να κρατηθώ...
Είκοσι πόντοι μειόν απο την Κα Έλενη δέκα στην αυτονομία μου και αλλοι δέκα στην δημιουργία φοβιών..
Στην Γ' και Δ' δημοτικού έρχεται ο Κος Φώτης μέσα σε όλα ,μας μάθαινε στο διάλειμμα να παιζούμε ποδόσφαιρο ανάμεσα στις μουριές του προαυλίου όπουτην ώρα του μαθήματος μας ήθελε εκεί ,αλλά μετά γινόταν παιδί μαζί μας.
Το πρώτο μου "deal" μια χρυσή συμφωνία,μια θετική επανατροφοδότηση και είκοσι πόντοι πάλι δέκα στον αυθορμητισμό μου και αλλοί δέκα στις αξίες μου..
Στην Ε' δημοτικού ο Κος Γιώργος λάτρης της μουσικής μας μάθαινε τα πάντα με τον ρυθμό που τόσο αγαπούσε ..μας τραγουδαγε συνέχεια " μικρο παιδί σαν ήμουνα και πήγαινα σχολείο μικρό παιδί"......μετά μας έριχνε ένα χαμόγελο και μας άφηνε να μιλήσουμε μαζί του για ό,τι θέλαμε,μέσα απο τις δικές μας αποριές δίδασκε την ύλη του...μαγεία....ακομα ακούω τις μουσικές του στα αυτιά μου και την μελωδική του φωνή...
Πενήντα πόντοι αυτή τη φορά ,δέκα στον δυναμισμό ,δεκα στον αυθορμητισμό ,δέκα στην προσωπικότητα ,δέκα στην μουσική αγωγή που έιναι τέχνη και δέκα στην ελευθέρια έκφρασης..
Στην Ζ'και ΣΤ' δημοτικού ο Κος Βασίλης σύζυγος της Κας Ανθούλας που μας έκανε αγγλικά .
Μεγάλη του λατρεία η γεώγραφία.Στα βιβλια μας δεν έιχε μέσα ουσία γεωγραφίας ( νομούς ,πρωτέυουσες και άλλες σημαντικές ομορφιές ) παρά διάφορες άλλες γενικότητες που δεν λέω καλές έιναι αλλά να μην ταξιδέψω σε όλους τους προορισμούς? Ε λοιπόν φρόντισε ο σταθμάρχης μας ο Κος Βασίλης ,κάθε φορά μας έφερνε ένα μεγάλο χάρτη και ξέκλεβε ένα τέταρτο κάθε μέρα για να μας ταξιδέψει..
Οι πόντοι αυτή τη φορά 100 και πώς να τους μοίρασω ????
Δεν θα μπώ στη διαδικασιά ..αλλά τη συνέχεια θα την στα παιδιά σας με ένα παραμύθι ...ταξίδι..
Αλλά πρίν φύγω για το επόμενο ταξίδι μου..τούτο έχω να σας πώ ,άραγε να ναι τυχαίο που ταξίδεψα ως εδώ και σας γράφω?
Ναντίνα Κούλη copyright 2011
Τετάρτη 23 Μαρτίου 2011
Σάββατο 12 Φεβρουαρίου 2011
Συναδελφικη αλληλεγγύη αγάπη και ομάδα….
Ήταν αρχή της σχολικής χρονιάς παρέλαβα το τμήμα του μικρού προνηπιου ηλικίες 2μιση -3μιση ετών..
Ο αριθμός αυτών 30 ..μέσα σε μια τάξη με θρανία σαν φυλακισμένοι και καθηλωμένοι σε τιμωρία..
Μμμ..σκεφτηκα πρέπει να δώσεις πολύ αγάπη εδώ.
Πρώτη επαφή με ξένο χώρο ,πρώτος αποχωρισμός από τη μαμά και ο χώρος να μην βοηθοί καθόλου..
Όμως τι σημασία έχει ο χώρος όταν υπάρχει αγάπη και συνεργασία όλα γίνονται .
Έβαλα πλατύ χαμόγελο πειθώ και επιμονή και ξεκίνησα.
Κλάσματα παντου,τεχνασματα παιδιών για να πείσουν τους γονείς να τα πάρουν από το χώρο και γονείς να κοιτάνε κλαμένοι από το παράθυρο φεύγοντας.
Τους αγκάλιαζα και τους χάιδευα στην πλάτη λέγοντας τους να μην ανυσηχουν θα τα αγαπώ και θα τα προσέχω καλύτερα και από τους ιδίους..
Τη μαγεία κρύβει ένα φιλικό άγγιγμα και μια διαβεβαίωση πως όλα θα πάνε καλά…
Είναι όμως τα ματιά που μαρτυρούν την αγάπη και ο άλλος το εισπράττει..
Έλεγα την αλήθεια ποτέ δεν κορόιδεψα κάποιον ούτε μικρό ούτε μεγάλο.
Σε ένα μήνα καιρό
Η τάξη ήταν χαμογελαστή ,ήξερε να συμπεριφέρεται ανάλογα με το χώρο ..
Πολλά μαξιλαράκια πολύχρωμα πήραν τη θέση των θρανίων..
Είχαμε την δική μας μουσική ,τα προσωπικά μας αστεια,τα όρια μας..την χαρά μας και την αρμονία μας..
Το άχρηστο υλικό που εμείς το κάναμε παιχνίδι και ανακυκλώσαμε παράλληλα..
Και φυσικά το σεβασμό μας ο καθένας στο πρόσωπο του αλλού..
Ήμασταν ομάδα αγάπης..
Μιλούσαμε για την ζωή μέσα από τις εμπειρίες μας και μαθαίναμε βιωματικά ..
Όμως τριάντα ψυχές είναι πολλές για να μπορέσεις να βρεις τα κομμάτια και να ενώσεις το παζλ της καθεμιάς..
Παρολαυτα η προσπάθεια ήταν αρκετή και όλα είχαν έρθει σε πέρας αρμονικά όμως χρειαζόταν μια βοήθεια ένας συνοδοιπόρος έστω για την συνοδεία στο μπάνιο τις βιολογικές ανάγκες ,που ένα παιδάκι δυόμιση ετών χρειάζεται. ένα πρόσωπο ασφαλείας.. κάποιον στο μπάνιο να του κρατάει το χέρι μην γλυστρισει..εναν να το βοηθά στη βρύση..
Τέτοια βοήθεια δεν υπήρχε και τόλμησα να μιλήσω είχε γίνει πλέον αβάσταχτο για τα παιδιά και τα πονούσα.
Ήθελαν να πάνε στο μπάνιο και δεν είχα ένα χέρι βοηθείας, κάποιες φορές μάλιστα κατουριοντουσαν επάνω τους .
Πόση ζημιά μπορεί αυτό να προκαλέσει στον ψυχισμό ενός παιδιού???
Ποσό σημαντική είναι η ενούρηση και ο έλεγχος των σφιγκτήρων σε αυτή την ηλικία?
Η πρώτη τους κατάκτηση και να τους δημιουργηθούν ενοχές??
Δεν το άντεχα και έτσι επαναστάτησα ..
Στην αρχή ζήτησα βοήθεια..
Αλλά κανείς δεν μου έδωσε σημασία με υποσχέσεις πέρασε λίγος καιρός ακόμα.
Μετά ξανά ενοχλητική σαν μύγα..
Μα πάλι τα ιδία…
Οι συνάδελφοι αμέτοχοι σε πηγαδάκια να ψιθυρίζουν ότι έχω δίκιο αλλά είμαι υπερβολική..
και αφού δεν έχω βοήθεια ας κάνω απλή φύλαξη και τα παιδιά δεν είναι ανάγκη να κάνουν πράγματα..
με κάλεσαν σε συμβούλιο στο γραφείο να μου πουν να ρίξω τους τόνους γιατί θα το φάω το κεφάλι μου και να μην μιλάω..
τους λυπήθηκα και τους απάντησα δίχως άλλο πως θα αισθανόντουσαν εάν ήταν το δικό τους παιδί ?
πάγωσαν δεν απάντησαν τιποτα,τους είπα ευχαριστώ και έκλεισα την πόρτα πίσω μου…
υστέρα από λίγο καιρό ηρθέ μια βοήθεια, ανεπαρκής αυτή τη φορά με θεματα εαυτου αλυτα.
εκεί ξεχείλισε η σταγόνα στο ποτήρι..
με πιο δικαίωμα το κάνουμε αυτό στα παιδιά που έχουμε μάθει να τα προστατεύουμε..
και πάλι κανείς δεν μίλησε ..
και επειδή σε αυτή τη χωρά η δικαιοσύνη είναι τυφλή και κουφη..εις βάρος της πραγματικής δικαιοσύνης επέλεξα το παλιό καλό “ script mane “ αναφορά …
εκεί να δείτε τι εγινε,τραγελαφικα τα πράγματα..
με καλούσαν σε απολογίες…
αλλά με ένα χαμόγελο σαν της τζοκοντας..απαντουσα μονολεκτικά…
η κατάσταση δεν έχει διορθωθεί ακόμα και αυτή τη στιγμή που μιλάμε..
ενώ αποχώρησα θριαμβευτικά .. με ένα αγκάθι πάντα στην καρδιά τι θα απογίνουν οι ψυχές αυτές…
ίσως είμαι υπερβολικη..ενα είναι σίγουρο όμως συνένοχος δεν θα γίνω ποτέ ...
Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου 2011
Δευτέρα 7 Φεβρουαρίου 2011
WELFARE ACTION HELLAS
Οι προεκτάσεις της Ψυχολογικής Παραμέλησης Παιδιών. Εμπειρίες από το Κέντρο Ψυχοκοινωνικής Υποστήριξης Παιδιού & Οικογένειας Αγαπώ τα Παιδιά.Εισαγωγή
Τα θεμέλια για τη σωστή συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού τοποθετούνται στη νηπιακή και παιδική ηλικία και εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από την ποιότητα της φροντίδας που δέχεται το παιδί από τους γονείς ή όποιους άλλους έχουν αναλάβει την ανατροφή του στο στάδιο αυτό (ΟΉagan, 1991). Όταν οι πρώτες αυτές εμπειρίες, αλλά και η σχέση που αναπτύσεται ανάμεσα στο παιδί και τους γονείς, χαρακτηρίζονται από ζεστασιά, εγκύτητα και υπευθυνότητα, το παιδί ακολουθεί μια φυσιολογική συναισθηματική ανάπτυξη. Αντίθετα, ο γονιό ς που δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες του παιδιού του, που δεν παρέχει αγάπη, φροντίδα και συναισθηματική σταθερότητα, καλλιεργεί συναισθήματα ανασφάλειας και ανησυχίας που υποδαυλίζουν την ίδια του τη σχέση με το παιδί (Nationa1 Research Counscil 1993). Ο όρος «συναισθηματική κακοποιήση» χρησιμοποιείται για την περιγραφή περιπτώσεων όπου τα παιδιά βιώνουν στη σχέση τους με τους γονείς τους μια ακολουθία ακατάλληλων συναισθηματικών αποκρίσεων (Ο'Hagan 1993). Η συναισθηματική κακοποίηση αποτελεί μια μορφή παιδικής κακοποίησης που δεν έχει ακόμη μελετηθεί εκτενώς (National Research Counscil 1993), καθώς μεγαλύτερη έμφαση έχει δοθεί στη φυσική και σεξουαλική κακοποίηση, καθιστώντας δυσκολότερη, αλλά και με μεγαλύτερα περιθώρια ανοχής, την αναφορά στο συναισθηματικό κομμάτι της κακοποίησης ακόμη και στον ποινικό ή ιατρικό κώδικα (Hamarman & Bernet, 2000). Δυστυχώς, όμως, στις περισσότερες περιπτώσεις φυσικής κακοποίησης συνυπάρχει και συναισθηματική κακοποίηση, η επίδραση της οποίας υφίσταται και μετά την θεραπεία των φυσικών τραυμάτων. Επιπλέον, αρκετά παιδιά υφlστανται συναισθηματική κακοποίηση χωρίς την παρουσία φυσικής ή σεξουαλικής(Ηamarman & Βernet, 2000). Είναι γεγονός ότι τα συναισθηματικά τραύματα έχουν μεγαλύτερη διάρκεια από τα εξωτερικά (AACAP, 1998). Η απουσία σχετικών ερευνών ωφείλεται κυρίως στις διαφωνίες ανάμεσα στου, ειδικούς όσο αφορά τον ορισμό, τη μέτρηση, αλλά και τη θεραπεία της συναισθηματικής κακοποίησης (ο' Hagan 1993). Αυτή η έλλειψη ομοφωνίας ενισχύει τις δυσκολίες τόσο στην εκτίμηση, όσο και στην αναφορά της συναισθηματικής κακοποίησης (Hamarman & Bernet, 2000). Κατά συνέπεια εκκρεμεί ένας ευρέως αποδεκτός ορισμός της συναισθηματικής κακοποίησης (http: www.eurowre.org). Η συναισθηματική κακοποίηση μπορεί να προκύψει είτε ως ξεχωριστή μορφή κακοποίησης, πχ. λεκτική κακοποίηση, είτε σε συνδυασμό με άλλες μορφές βάναυσης συμπεριφοράς, αλλά αποτελεί και στις δύο περιπτώσεις το κυρίαρχο θέμα όσον αφορά την παιδική κακοποίηση και παραμέληση (Mc Gee & Wolfe, 1991). Αποτελεί την πλέον διαδεδομένη μορφή παιδικής κακοποίησης, η οποία γίνεται ορατή με πολλούς τρόπους. Είναι φανερή στα παιδιά-θύματα σωματικής βίας τα οποία νιώθουν ανήμπορα, στα σεξουαλικά κακοποιήμενα, τα οποία νιώθουν ντροπή, καθώς και στα παραμελημένα, όπου κυριαρχεί η στέρηση περιβαλλοντικών ερεθισμάτων. Τα αποτελέσματα έρευνας (Briggs & Hawkins, 1996) σε ενήλικες που είχαν υποστεί κάποια μορφή κακοποίησης στην παιδική τους ηλικία κατά την παραμονή τους σε χριστιανικό σχολείο της δυτικής Αυστραλίας δείχνουν ότι τα παιδία είναι πιθανό να συνέλθουν από το σωματικό πόνο και τους τραυματισμούς, αλλά μπορεί ποτέ να μην καταφέρουν να ξεπεράσουν τα συναισθήματα αναξιότητας, τρόμου και καχυποψίας που προκλήθηκαν από την ταυτόχρονη συναισθηματική τους κακοποίηση. Παρά το γεγονός ότι η τελευταία είναι εξίσου ή περισσότερο επώδυνη από τη σωματική, ο εντοπισμός της είναι δυσκολότερος, καθώς τα τραύματα είναι εσωτερικά και όχι εύκολα ορατά (Korfmacher, 1998). Αυτός είναι και ο κυρίαρχος λόγος για τον οι οποίο έγκυρες και αξιόπιστες κλίμακες μέτρησης είναι ελάχιστες (Kent &Waller, 1998). Απόρροια της έλλειψης αυτής αποτελεί τόσο ο περιορισμένος αριθμός ερευνών σχετικά με τις συνέπειες της συναισθηματικής κακοποίησης, όσο και η αδυναμία αξιολόγησης των παρεμβάσεων στα συναισθηματικά κακοποιημένα παιδιά (Herrenkohl, 1999).
Γενικά Χαρακτηριστικά
Η συναισθηματικά βάναυση συμπεριφορά είναι πιθανό να μην περιλαμβάνει την κακοποίηση με την έννοια που συνήθως χρησιμοποιήται από τις υπηρεσίες προστασίας του παιδιού. Αυτό σημαίνει ότι η συναισθηματική κακοποίηση συχνά διαπράτεται από παθητικές ή απορριπτικές πράξεις, καθώς και /ή με την άμεση, σκληρή απόρριψη του παιδιού (Briggs & Hawkins, 1993). Αντίθετα με τις περιπτώσεις σωματικής ή σεξουαλικής κακοποίησης, μεμονωμένα περιστατικά, δε μπορούν να θεωρηθούν συναισθηματική κακοποίηση, για ερευνητικούς σκοπούς (ΟΉagan, 1993). Για το λόγο αυτό, για τους σκοπούς της παρούσας μελέτης, κάθε ορισμός της συναισθηματικής κακοποίησης θα μελετάται μέσα από συμπεριφορές που μπορούν να θεωρηθούν βάναυσες από τις σχετικές υπηρεσίες (Woodham & Lapsley, 1996). Αυτό συνεπάγεται περιπτώσεις όπου η συναισθηματική κακοποίηση είναι διαρκής και επαναλαμβανόμενη στο πέρασμα του χρόνου (Ο Ήagan, 1993).
Ορίζοντας την συναισθηματική κακοποίηση
Διακρίνουμε τρεις μορφές παιδικής κακοποίησης 1 )σωματική, 2)σεξουαλική και 3)συναισθηματική. Η έννοια της συναισθηματικής κακοποίησης μπορεί να πάρει τις εξής μορφές: 1) Απόρριψη. Πρόκειται για συμπεριφορές που φανερώνουν τη μη αποδοχή του παιδιού, όπως η άρνηση του γονιού να δείξει αφοσίωση. Το παιδί αντιμετωπίζεται σα να μην υπάρχει, θεωρείται ανάξιο ή κατώτερο, οι πράξεις και οι σκέψεις του υποτιμώνται. Στα πλαίσια αυτής της μορφής κακοποίησης το παιδί κατ' επανάληψη έχει διαφορετική μεταχείριση από τους συνομηλίκους του, εισπράττοντας την απέχθεια και αδιαφορία των γονέων (Tomison,1995). 2) Ταπείνωση. Η μορφή αυτή κακοποίησης περιλαμβάνει συμπεριφορές που προσβάλουν και εξευτελίζουν το παιδί. Με τον τρόπο αυτό θίγεται η ακεραιότητα, η προσωπική αξία και η αυτοεκτίμηση του παιδιού (Tomison,1996). Παραδείγματα αυτής της συμπεριφοράς είναι φωνές και προσβολές σε δημόσιο χώρο, βρισιές, αναφορές σε φυσικές αδυναμίες/αναπηρίες του παιδιου, προσβλητικοί χαρακτηρισμοι κλπ (Tomison,1995). 3) Εκφοβισμός. Στην περίπτωση αυτή το παιδί δέχεται απειλές για σοβαρές τιμωρίες και/ή κυριαρχεί ένα κλίμα φόβου. Επιπλέον, το παιδί τρομοκρατείται και κυριαρχεί η απειλή, που ενίοτε πραγματοποιείται, ότι θα τοποθετηθεί σε ακατάλληλο ή/και επικύνδινο περιβάλλον. Συχνά παραδείγματα είναι ο εξαναγκασμός του παιδίου να παρακολουθεί βίαιες πράξεις με αποδέκτες είτε άλλα μέλη της οικογένειας είτε ζώα, η απειλή ότι θα το εγκαταλείψουν, η βάναυση συμπεριφορά απέναντι σε πρόσωπα ή πράγματα που το παιδί αγαπά, ο φόβος ότι θα το αφήσουν σε κάποιο ίδρυμα (Tomison,1995). 4) Απομόνωση. Πρόκειται για την απαγόρευση συμμετοχής στις καθημερινές δραστηριότητες κοινωνικής αλληλεπίδρασης. Περιλαμβάνει περιορισμό, αποφυγή κοινωνικών επαφών, περιορισμό της ελεύθερης αλληλεπίδρασης και απομόνωση. Κάποιες φορές φτάνει μέχρι και τον εγκλεισμό των παιδιών σε ντουλάπες ή δωμάτια (Tomison,1995). 5) Αδιαφορία. Στις περιπτώσεις αυτές ο γονιός παρουσιάζεται μη διαθέσιμος ή ανίκανος να ανταποκριθεί στις συναισθηματικές ανάγκες του παιδιού. Είναι απόμακρος, παραμένει αμέτοχος και συνηθίζει να αγνοεί τις ανάγκες του παιδιού του, είτε πρόκειται για συναισθηματικές, πνευματικές, υλικές. 6) Εκμετάλλευση/προώθηση. Στις περιπτώσεις αυτές η συμπεριφορά των γονιών ενθαρρύνει την ανάπτυξη λανθασμένων αντικοινωνική κοινωνικών αξιών που ενισχύουν την ή αποκλίνουσα συμπεριφο ρά, όπως η επιθετικότητα ή η χρήση ουσιών. Τα παιδιά μεγαλώνουν αποδεχόμενα ιδέες ή συμπεριφορές που αντιτίθεται στα κοινωνικά ή νομικά πρότυπα, γίνονται αντικείμενα κερδους, εμπορευματοποιούνται, εκπαιδεύονται να υπακούουν στις επιθυμίες άλλων. Στην κατηγορία αυτή ανήκουν οι περιπτώσεις σεξουαλικής κακοποίησης, ο παιδικός αλκοολισμός, η χρήση ναρκωτικών (Tomison,1995). Συνοψίζοντας, παραδείγματα συναισθηματικής παιδικής κακοποίησης αποτελούν η λεκτική κακοποίηση, υπερβολικές απαιτήσεις σχετικές με την επίδοση του παιδιού, ποινές για φυσιολογικές συμπεριφορές, όπως χαμόγελο, ανακάλυψη κλπ., αποθάρρυνση της εγγύτητας με τους γονείς, καταπίεση στην έκφραση αυτοεκτίμησης, τιμωρία κοινωνικής αλληλεπίδρασης (Garbarino J. & Garbarino Α., 1994). Επιπλέον, έκφραση συναισθηματικής κακοποίησης αποτελεί η κατ 'εξακολούθηση έκθεση του παιδιού στη βία, καθώς είναι πιθανό να δημιουργήσει κοινωνικές και πνευματικές διαταραχές, δεδομένης της υψηλής συσχέτισης της οικογενειακής βίας με τη σωματική και σεξουαλική κακοποίηση (Edleson,1995 & Tomison 1995). Η μορφή αυτή κακοποίησης, μέσω παρακολούθησης βιας, έχει ερευνηθεί μόνο την τελευταία δεκαετία, όσον αφορά την εξέταση της κατάστασης των παιδιών-μαρτύρων τέτοιων συμπεριφορών (Garbarino, Guttman & Seeley, 1986). Η κάθε μια από τις αναφερθείσες μορφές ψυχολογικής κακοποίησης επιδρά με διαφορετικό τρόπο στο κάθε παιδί και η επίδραση αυτή βρίσκεται σε άμεση συσχετιση με το αναπτυξιακό στάδιο του παιδιού. Τα στάδια αυτά είναι η βρεφική ηλικία, η προσχολική, η σχολική και η εφηβεία (Garbarino, Guttman & Seeley, 1986). Για παράδειγμα, η απορριπτική στάση των γονέων παίρνει διαφορετική μορφή στις διάφορες ηλικίες, καθώς στη βρεφική εκδηλώνεται ως έλλειψη ανταπόκρισης στις ανάγκες του παιδιού για επαφή και εγγύτητα, στην προσχολική ως απαγόρευση συμμμετοχής στις οικογενειακές δραστηριότητες, στη σχολική μπορεί να έχει τη μορφή απόρριψης της ταυτότητας του παιδιού και τέλος, στην εφηβεία συχνά εκδηλώνεται ως αδυναμία κατανόησης και ικανοποίησης των αναγκών για ανεξαρτησία και αυτοκυριαρχία (Garbarino, Guttman & Seeley, 1986). Βλέποντας τις διαφοροποιήσεις και τις ποικίλλες εκδηλώσεις της συναισθηματικής κακοποίησης, ουσιαστικά επιστρέφουμε στην ανάγκη διατύπωσης ενός ορισμού. Ο Ο Ήagan (1995) υποστηρίζει ότι ένας επαρκής ορισμός της συναισθηματικής κακοποίησης δε θα έπρεπε να περιορίζεται στην απλή περιγραφή της, αλλά να αναφέρεται και σε όσα αυτή προκαλεί. Επιπλέον, προβαίνει σε διαχωρισμό της συναισθηματικής από την ψυχολογική κακοποίηση, ορίζοντας την πρώτη ως "τη διαρκή, επαναλαμβανόμενη, ακατάλληλη συναισθηματική απόκριση στις συναισθηματικές ανάγκες του παιδιού, καθώς και στις σύνοδες συμπεριφορές" (1993). Η στάση αυτή αναχαιτίζει την ικανότητα του παιδιού για αυθόρμητη, συναισθηματική έκφραση (1995). Όσον αφορά την ψυχολογική κακοποίηση αυτή ορίζεται ως διαρκής, επαναλαμβανόμενη, ακατάλληλη συμπεριφορά, η οποία καταστρέφει ή μειώνει ουσιαστικά το δυναμικό θεμελιωδών διανοητικών λειτουργιών, όπως η ευφυία, η μνήμη, η αντίληψη, η θετική και κατάλληλη προσοχή, η γλώσσα και η ηθική ανάπτυξη. Ουσιαστικά, η ψυχολογική κακοποίηση κλονίζει την ικανότητα του παιδιού να κατανοήσει και να χειριστεί το περιβάλλον του δημιουργώντας του σύγχυση και φόβο και καθιστώντας το περισσότερο ευάλωτο και ανασφαλές (ΟΉagan, 1995). Η συναισθηματική και η ψυχολογική κακοποίηση, αν και ορίζονται διαφορετικά, δε μπορούν να θεωρηθούν ανεξάρτητες μεταξύ τους. Όπως συμβαίνει με τις περισσότερες μορφές κακοποίησης, συχνά συνυπάρχουν και αλληλεπιδρούν, διαταράσσοντας τόσο τη συναισθηματική, όσο και τη διανοητική ισορροπία του παιδιού. Στην πραγματικότητα όλα τα είδη κακοποίησης, είτε πρόκειται για σωματική, σεξουαλική ή παραμέληση, επιφέρουν ψυχολογικές προεκτάσεις (Tomisson, 1995), Σύμφωνα με τον Ο' Hagan η αναφορά στη συναισθηματική κακοποίηση δίνει έμφαση στη συναισθηματική ανάπτυξη, ενώ αντίθετα όταν το ενδιαφέρον εστιάζεται στην εξασθένιση του διανοητικού δυναμικού ενός παιδιού, ο κατάλληλολος όρος είναι "ψυχολογική κακοποίηση" (1995), Συμπερασματικά, καθίσταται απαραίτητη η αναγνώριση και των δύο μορφών, όπως επιχειρήται στην παρούσα μελέτη, καθώς μόνο με τον τρόπο αυτό μπορούμε να προβούμε σε ένα γενικευμένο και κατάλληλο ορισμό της συναισθηματικής κακοποίησης, Για τους σκοπούς της μελέτης αυτής, "συναισθηματική κακοποίηση" θεωρείται κάθε πράξη προερχόμενη από άτομο υπέυθυνο για την φροντίδα του παιδιού, η οποία μπορεί να προκαλέσει στο παιδί κάθε είδους συναισθηματικής στέρησης ή τράυμα" (Broadbent & Bentley,1997), Μπορεί να περιλαμβάνει ακατάλληλες λέξεις, συγκεκριμένες πράξεις ή/ και αδιαφορία (Jantz,1995) και να συμβαίνει με ή χωρίς τη χρήση σωματικής βίας, αλλά συχνά υπάρχει επικάλυψη (Korfmacher, 1998).
Τα θεμέλια για τη σωστή συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού τοποθετούνται στη νηπιακή και παιδική ηλικία και εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από την ποιότητα της φροντίδας που δέχεται το παιδί από τους γονείς ή όποιους άλλους έχουν αναλάβει την ανατροφή του στο στάδιο αυτό (ΟΉagan, 1991). Όταν οι πρώτες αυτές εμπειρίες, αλλά και η σχέση που αναπτύσεται ανάμεσα στο παιδί και τους γονείς, χαρακτηρίζονται από ζεστασιά, εγκύτητα και υπευθυνότητα, το παιδί ακολουθεί μια φυσιολογική συναισθηματική ανάπτυξη. Αντίθετα, ο γονιό ς που δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες του παιδιού του, που δεν παρέχει αγάπη, φροντίδα και συναισθηματική σταθερότητα, καλλιεργεί συναισθήματα ανασφάλειας και ανησυχίας που υποδαυλίζουν την ίδια του τη σχέση με το παιδί (Nationa1 Research Counscil 1993). Ο όρος «συναισθηματική κακοποιήση» χρησιμοποιείται για την περιγραφή περιπτώσεων όπου τα παιδιά βιώνουν στη σχέση τους με τους γονείς τους μια ακολουθία ακατάλληλων συναισθηματικών αποκρίσεων (Ο'Hagan 1993). Η συναισθηματική κακοποίηση αποτελεί μια μορφή παιδικής κακοποίησης που δεν έχει ακόμη μελετηθεί εκτενώς (National Research Counscil 1993), καθώς μεγαλύτερη έμφαση έχει δοθεί στη φυσική και σεξουαλική κακοποίηση, καθιστώντας δυσκολότερη, αλλά και με μεγαλύτερα περιθώρια ανοχής, την αναφορά στο συναισθηματικό κομμάτι της κακοποίησης ακόμη και στον ποινικό ή ιατρικό κώδικα (Hamarman & Bernet, 2000). Δυστυχώς, όμως, στις περισσότερες περιπτώσεις φυσικής κακοποίησης συνυπάρχει και συναισθηματική κακοποίηση, η επίδραση της οποίας υφίσταται και μετά την θεραπεία των φυσικών τραυμάτων. Επιπλέον, αρκετά παιδιά υφlστανται συναισθηματική κακοποίηση χωρίς την παρουσία φυσικής ή σεξουαλικής(Ηamarman & Βernet, 2000). Είναι γεγονός ότι τα συναισθηματικά τραύματα έχουν μεγαλύτερη διάρκεια από τα εξωτερικά (AACAP, 1998). Η απουσία σχετικών ερευνών ωφείλεται κυρίως στις διαφωνίες ανάμεσα στου, ειδικούς όσο αφορά τον ορισμό, τη μέτρηση, αλλά και τη θεραπεία της συναισθηματικής κακοποίησης (ο' Hagan 1993). Αυτή η έλλειψη ομοφωνίας ενισχύει τις δυσκολίες τόσο στην εκτίμηση, όσο και στην αναφορά της συναισθηματικής κακοποίησης (Hamarman & Bernet, 2000). Κατά συνέπεια εκκρεμεί ένας ευρέως αποδεκτός ορισμός της συναισθηματικής κακοποίησης (http: www.eurowre.org). Η συναισθηματική κακοποίηση μπορεί να προκύψει είτε ως ξεχωριστή μορφή κακοποίησης, πχ. λεκτική κακοποίηση, είτε σε συνδυασμό με άλλες μορφές βάναυσης συμπεριφοράς, αλλά αποτελεί και στις δύο περιπτώσεις το κυρίαρχο θέμα όσον αφορά την παιδική κακοποίηση και παραμέληση (Mc Gee & Wolfe, 1991). Αποτελεί την πλέον διαδεδομένη μορφή παιδικής κακοποίησης, η οποία γίνεται ορατή με πολλούς τρόπους. Είναι φανερή στα παιδιά-θύματα σωματικής βίας τα οποία νιώθουν ανήμπορα, στα σεξουαλικά κακοποιήμενα, τα οποία νιώθουν ντροπή, καθώς και στα παραμελημένα, όπου κυριαρχεί η στέρηση περιβαλλοντικών ερεθισμάτων. Τα αποτελέσματα έρευνας (Briggs & Hawkins, 1996) σε ενήλικες που είχαν υποστεί κάποια μορφή κακοποίησης στην παιδική τους ηλικία κατά την παραμονή τους σε χριστιανικό σχολείο της δυτικής Αυστραλίας δείχνουν ότι τα παιδία είναι πιθανό να συνέλθουν από το σωματικό πόνο και τους τραυματισμούς, αλλά μπορεί ποτέ να μην καταφέρουν να ξεπεράσουν τα συναισθήματα αναξιότητας, τρόμου και καχυποψίας που προκλήθηκαν από την ταυτόχρονη συναισθηματική τους κακοποίηση. Παρά το γεγονός ότι η τελευταία είναι εξίσου ή περισσότερο επώδυνη από τη σωματική, ο εντοπισμός της είναι δυσκολότερος, καθώς τα τραύματα είναι εσωτερικά και όχι εύκολα ορατά (Korfmacher, 1998). Αυτός είναι και ο κυρίαρχος λόγος για τον οι οποίο έγκυρες και αξιόπιστες κλίμακες μέτρησης είναι ελάχιστες (Kent &Waller, 1998). Απόρροια της έλλειψης αυτής αποτελεί τόσο ο περιορισμένος αριθμός ερευνών σχετικά με τις συνέπειες της συναισθηματικής κακοποίησης, όσο και η αδυναμία αξιολόγησης των παρεμβάσεων στα συναισθηματικά κακοποιημένα παιδιά (Herrenkohl, 1999).
Γενικά Χαρακτηριστικά
Η συναισθηματικά βάναυση συμπεριφορά είναι πιθανό να μην περιλαμβάνει την κακοποίηση με την έννοια που συνήθως χρησιμοποιήται από τις υπηρεσίες προστασίας του παιδιού. Αυτό σημαίνει ότι η συναισθηματική κακοποίηση συχνά διαπράτεται από παθητικές ή απορριπτικές πράξεις, καθώς και /ή με την άμεση, σκληρή απόρριψη του παιδιού (Briggs & Hawkins, 1993). Αντίθετα με τις περιπτώσεις σωματικής ή σεξουαλικής κακοποίησης, μεμονωμένα περιστατικά, δε μπορούν να θεωρηθούν συναισθηματική κακοποίηση, για ερευνητικούς σκοπούς (ΟΉagan, 1993). Για το λόγο αυτό, για τους σκοπούς της παρούσας μελέτης, κάθε ορισμός της συναισθηματικής κακοποίησης θα μελετάται μέσα από συμπεριφορές που μπορούν να θεωρηθούν βάναυσες από τις σχετικές υπηρεσίες (Woodham & Lapsley, 1996). Αυτό συνεπάγεται περιπτώσεις όπου η συναισθηματική κακοποίηση είναι διαρκής και επαναλαμβανόμενη στο πέρασμα του χρόνου (Ο Ήagan, 1993).
Ορίζοντας την συναισθηματική κακοποίηση
Διακρίνουμε τρεις μορφές παιδικής κακοποίησης 1 )σωματική, 2)σεξουαλική και 3)συναισθηματική. Η έννοια της συναισθηματικής κακοποίησης μπορεί να πάρει τις εξής μορφές: 1) Απόρριψη. Πρόκειται για συμπεριφορές που φανερώνουν τη μη αποδοχή του παιδιού, όπως η άρνηση του γονιού να δείξει αφοσίωση. Το παιδί αντιμετωπίζεται σα να μην υπάρχει, θεωρείται ανάξιο ή κατώτερο, οι πράξεις και οι σκέψεις του υποτιμώνται. Στα πλαίσια αυτής της μορφής κακοποίησης το παιδί κατ' επανάληψη έχει διαφορετική μεταχείριση από τους συνομηλίκους του, εισπράττοντας την απέχθεια και αδιαφορία των γονέων (Tomison,1995). 2) Ταπείνωση. Η μορφή αυτή κακοποίησης περιλαμβάνει συμπεριφορές που προσβάλουν και εξευτελίζουν το παιδί. Με τον τρόπο αυτό θίγεται η ακεραιότητα, η προσωπική αξία και η αυτοεκτίμηση του παιδιού (Tomison,1996). Παραδείγματα αυτής της συμπεριφοράς είναι φωνές και προσβολές σε δημόσιο χώρο, βρισιές, αναφορές σε φυσικές αδυναμίες/αναπηρίες του παιδιου, προσβλητικοί χαρακτηρισμοι κλπ (Tomison,1995). 3) Εκφοβισμός. Στην περίπτωση αυτή το παιδί δέχεται απειλές για σοβαρές τιμωρίες και/ή κυριαρχεί ένα κλίμα φόβου. Επιπλέον, το παιδί τρομοκρατείται και κυριαρχεί η απειλή, που ενίοτε πραγματοποιείται, ότι θα τοποθετηθεί σε ακατάλληλο ή/και επικύνδινο περιβάλλον. Συχνά παραδείγματα είναι ο εξαναγκασμός του παιδίου να παρακολουθεί βίαιες πράξεις με αποδέκτες είτε άλλα μέλη της οικογένειας είτε ζώα, η απειλή ότι θα το εγκαταλείψουν, η βάναυση συμπεριφορά απέναντι σε πρόσωπα ή πράγματα που το παιδί αγαπά, ο φόβος ότι θα το αφήσουν σε κάποιο ίδρυμα (Tomison,1995). 4) Απομόνωση. Πρόκειται για την απαγόρευση συμμετοχής στις καθημερινές δραστηριότητες κοινωνικής αλληλεπίδρασης. Περιλαμβάνει περιορισμό, αποφυγή κοινωνικών επαφών, περιορισμό της ελεύθερης αλληλεπίδρασης και απομόνωση. Κάποιες φορές φτάνει μέχρι και τον εγκλεισμό των παιδιών σε ντουλάπες ή δωμάτια (Tomison,1995). 5) Αδιαφορία. Στις περιπτώσεις αυτές ο γονιός παρουσιάζεται μη διαθέσιμος ή ανίκανος να ανταποκριθεί στις συναισθηματικές ανάγκες του παιδιού. Είναι απόμακρος, παραμένει αμέτοχος και συνηθίζει να αγνοεί τις ανάγκες του παιδιού του, είτε πρόκειται για συναισθηματικές, πνευματικές, υλικές. 6) Εκμετάλλευση/προώθηση. Στις περιπτώσεις αυτές η συμπεριφορά των γονιών ενθαρρύνει την ανάπτυξη λανθασμένων αντικοινωνική κοινωνικών αξιών που ενισχύουν την ή αποκλίνουσα συμπεριφο ρά, όπως η επιθετικότητα ή η χρήση ουσιών. Τα παιδιά μεγαλώνουν αποδεχόμενα ιδέες ή συμπεριφορές που αντιτίθεται στα κοινωνικά ή νομικά πρότυπα, γίνονται αντικείμενα κερδους, εμπορευματοποιούνται, εκπαιδεύονται να υπακούουν στις επιθυμίες άλλων. Στην κατηγορία αυτή ανήκουν οι περιπτώσεις σεξουαλικής κακοποίησης, ο παιδικός αλκοολισμός, η χρήση ναρκωτικών (Tomison,1995). Συνοψίζοντας, παραδείγματα συναισθηματικής παιδικής κακοποίησης αποτελούν η λεκτική κακοποίηση, υπερβολικές απαιτήσεις σχετικές με την επίδοση του παιδιού, ποινές για φυσιολογικές συμπεριφορές, όπως χαμόγελο, ανακάλυψη κλπ., αποθάρρυνση της εγγύτητας με τους γονείς, καταπίεση στην έκφραση αυτοεκτίμησης, τιμωρία κοινωνικής αλληλεπίδρασης (Garbarino J. & Garbarino Α., 1994). Επιπλέον, έκφραση συναισθηματικής κακοποίησης αποτελεί η κατ 'εξακολούθηση έκθεση του παιδιού στη βία, καθώς είναι πιθανό να δημιουργήσει κοινωνικές και πνευματικές διαταραχές, δεδομένης της υψηλής συσχέτισης της οικογενειακής βίας με τη σωματική και σεξουαλική κακοποίηση (Edleson,1995 & Tomison 1995). Η μορφή αυτή κακοποίησης, μέσω παρακολούθησης βιας, έχει ερευνηθεί μόνο την τελευταία δεκαετία, όσον αφορά την εξέταση της κατάστασης των παιδιών-μαρτύρων τέτοιων συμπεριφορών (Garbarino, Guttman & Seeley, 1986). Η κάθε μια από τις αναφερθείσες μορφές ψυχολογικής κακοποίησης επιδρά με διαφορετικό τρόπο στο κάθε παιδί και η επίδραση αυτή βρίσκεται σε άμεση συσχετιση με το αναπτυξιακό στάδιο του παιδιού. Τα στάδια αυτά είναι η βρεφική ηλικία, η προσχολική, η σχολική και η εφηβεία (Garbarino, Guttman & Seeley, 1986). Για παράδειγμα, η απορριπτική στάση των γονέων παίρνει διαφορετική μορφή στις διάφορες ηλικίες, καθώς στη βρεφική εκδηλώνεται ως έλλειψη ανταπόκρισης στις ανάγκες του παιδιού για επαφή και εγγύτητα, στην προσχολική ως απαγόρευση συμμμετοχής στις οικογενειακές δραστηριότητες, στη σχολική μπορεί να έχει τη μορφή απόρριψης της ταυτότητας του παιδιού και τέλος, στην εφηβεία συχνά εκδηλώνεται ως αδυναμία κατανόησης και ικανοποίησης των αναγκών για ανεξαρτησία και αυτοκυριαρχία (Garbarino, Guttman & Seeley, 1986). Βλέποντας τις διαφοροποιήσεις και τις ποικίλλες εκδηλώσεις της συναισθηματικής κακοποίησης, ουσιαστικά επιστρέφουμε στην ανάγκη διατύπωσης ενός ορισμού. Ο Ο Ήagan (1995) υποστηρίζει ότι ένας επαρκής ορισμός της συναισθηματικής κακοποίησης δε θα έπρεπε να περιορίζεται στην απλή περιγραφή της, αλλά να αναφέρεται και σε όσα αυτή προκαλεί. Επιπλέον, προβαίνει σε διαχωρισμό της συναισθηματικής από την ψυχολογική κακοποίηση, ορίζοντας την πρώτη ως "τη διαρκή, επαναλαμβανόμενη, ακατάλληλη συναισθηματική απόκριση στις συναισθηματικές ανάγκες του παιδιού, καθώς και στις σύνοδες συμπεριφορές" (1993). Η στάση αυτή αναχαιτίζει την ικανότητα του παιδιού για αυθόρμητη, συναισθηματική έκφραση (1995). Όσον αφορά την ψυχολογική κακοποίηση αυτή ορίζεται ως διαρκής, επαναλαμβανόμενη, ακατάλληλη συμπεριφορά, η οποία καταστρέφει ή μειώνει ουσιαστικά το δυναμικό θεμελιωδών διανοητικών λειτουργιών, όπως η ευφυία, η μνήμη, η αντίληψη, η θετική και κατάλληλη προσοχή, η γλώσσα και η ηθική ανάπτυξη. Ουσιαστικά, η ψυχολογική κακοποίηση κλονίζει την ικανότητα του παιδιού να κατανοήσει και να χειριστεί το περιβάλλον του δημιουργώντας του σύγχυση και φόβο και καθιστώντας το περισσότερο ευάλωτο και ανασφαλές (ΟΉagan, 1995). Η συναισθηματική και η ψυχολογική κακοποίηση, αν και ορίζονται διαφορετικά, δε μπορούν να θεωρηθούν ανεξάρτητες μεταξύ τους. Όπως συμβαίνει με τις περισσότερες μορφές κακοποίησης, συχνά συνυπάρχουν και αλληλεπιδρούν, διαταράσσοντας τόσο τη συναισθηματική, όσο και τη διανοητική ισορροπία του παιδιού. Στην πραγματικότητα όλα τα είδη κακοποίησης, είτε πρόκειται για σωματική, σεξουαλική ή παραμέληση, επιφέρουν ψυχολογικές προεκτάσεις (Tomisson, 1995), Σύμφωνα με τον Ο' Hagan η αναφορά στη συναισθηματική κακοποίηση δίνει έμφαση στη συναισθηματική ανάπτυξη, ενώ αντίθετα όταν το ενδιαφέρον εστιάζεται στην εξασθένιση του διανοητικού δυναμικού ενός παιδιού, ο κατάλληλολος όρος είναι "ψυχολογική κακοποίηση" (1995), Συμπερασματικά, καθίσταται απαραίτητη η αναγνώριση και των δύο μορφών, όπως επιχειρήται στην παρούσα μελέτη, καθώς μόνο με τον τρόπο αυτό μπορούμε να προβούμε σε ένα γενικευμένο και κατάλληλο ορισμό της συναισθηματικής κακοποίησης, Για τους σκοπούς της μελέτης αυτής, "συναισθηματική κακοποίηση" θεωρείται κάθε πράξη προερχόμενη από άτομο υπέυθυνο για την φροντίδα του παιδιού, η οποία μπορεί να προκαλέσει στο παιδί κάθε είδους συναισθηματικής στέρησης ή τράυμα" (Broadbent & Bentley,1997), Μπορεί να περιλαμβάνει ακατάλληλες λέξεις, συγκεκριμένες πράξεις ή/ και αδιαφορία (Jantz,1995) και να συμβαίνει με ή χωρίς τη χρήση σωματικής βίας, αλλά συχνά υπάρχει επικάλυψη (Korfmacher, 1998).
Συχνότητα
Η συναισθηματική κακοποίηση δεν προκαλεί εξωτερικά τραύματα και λόγω της συνεχούς φύσης της δεν οδηγεί στην εκδήλωση κάποιας κρίσης που θα μπορούσε να επιταχύνει την αναγνώριση της από τα συστήματα υγείας ή δικαιοσύνης (Oates, 1996), γεγονός που την καθιστά την λιγότερο έκδηλη, αλλά και περισσότερο υποτιμημένη μορφή παιδικής κακοποίησης, Οι εκτιμήσεις για το ποσοστό εμφάνισης της ποικίλλουν από 0,69 εως 25,7% των παιδιών (Fortin & Chamberlain, 1995), Σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη που διεξήχθη στην Αυστραλία το 1995-96, η συναισθηματική κακοποίηση ανερχόταν σε ποσοστό 31 % επί του συνόλου των αποδεδειγμένων περιπτώσεων παιδικής κακοποίησης (Broadbent & Bent1ey,1992), Τα αποτελέσματα μιας έρευνας του 1993 στον Καναδά παρουσιάζουν τις περιπτώσεις συναισθηματικής κακοποίησης να αγγίζουν το 10% των καταγεγραμένων περιπτώσεων (www.eurowrc.org). Ωστόσο, οι μελέτες που θα μπορούσαν να προσφέρουν περαιτέρω πληροφόρηση για τη συχνότητα αυτού του είδους κακοποίησης είναι ακόμη περιορισμένες, δεδομένου των δυσκολιών στον εντοπισμό, την έρευνα, ακόμα και τον σαφή ορισμό του φαινομένου.
Αίτια
Η αιτιολογία της συναισθηματικής κακοποίησης μπορεί να αποδωθεί στην επίδραση των χαρακτηριστικών της προσωπικότητας των γονέων-παιδιών, καθώς και του κοινωνικοπολιτιστικού πλαισίου στην εγγενή τάση για κακοποίηση (Wolfe, 1991). Οι περισότερες περιπτώσεις συναισθηματικής κακοποίησης συμβαίνουν για τους ίδιους ακριβώς λόγους για τους οποίους συμβαίνει και η σωματική κακοποίηση. Οι γονείς είναι ευάλωτοι στη δημιουργία σχέσεων κακοποίησης όταν οι πηγές άγχους στη ζωή τους πολλαπλασιάζονται και εκείνοι αποδεικνύονται ανίκανοι να τις χειριστούν. Επιπλέον, είναι πιθανό να έχουν περιορισμένες ικανότητες κατανόησης και χειρισμού παιδιών, λανθασμένες αντιλήψεις σχετικά με τις ανάγκες και τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών, ίσως πάσχουν από κάποιας μορφής ψυχασθένεια, είναι αλκοολικοί ή χρήστες ουσιών (Garbarino & Garbarino, 1994). Ακόμα, ο στόχος του γονέα που κακοποιεί μπορεί να σχετίζεται ή να είναι ο έλεγχος του παιδιού του (Jantz, 1995). Η ύπαρξη ενός από τους αναφερθέντες παράγοντες δε συνεπάγεται κατ' ανάγκη την εκδήλωση κακοποίησης, αλλά ο συνδυασμός τους είναι αυτός που δημιουργεί την απαραίτητη κοινωνικο-συναισθηματική πίεση που οδηγεί οδηγεί στη συναισθηματική κακοποίηση. Έχουν καταγραφεί συγκεκριμένα προβλήματα που αυξάνουν το ενδοοικογενειακό άγχος και καθιστούν περισσότερο πιθανή την άσκηση συναισθηματικής κακοποίησης, κοινωνικά (ανεργία, φτώχια, κοινωνική απο μόνωνση, διαζύγιο, θάνατος), υγείας (αρρώστια μέλους διανοητικά (νοητικά ανεπάρκεια, κατάθλιψη). ( http://lumpy.fmhi.usf.edu/cfsroot/dares/fcpi/vioTOC. htm/) της οικογένειας).
Τύποι συναισθηματικής κακοποίησης.
Λεκτική κακοποίηση: Αποτελεί το βασικότερο, ίσως, είδος της συναισθηματικής κακοποίησης. Χαρακτηρίζεται από σχόλια που κάνουν το παιδί να νιώθει ανάξιο και χαζό, τελειομανία, αρνητικές προβλέψεις, συγκρίσεις, προσβολές, απειλές, βρίσιμο, ρίψη ευθυνών (Schaefer, 1991). . Non-organic failure to thrive: Ο όρος αυτός χρησιμοποιείται για την περιγραφή της συναισθηματικής κακοποίησης όπου ψυχοκοινωνικοί παράγοντες εμπλέκονται και ευθύνονται σε κάποιο βαθμό, και για την αντιμετώπιση της οποίας απαιτείται ικανοποίηση τόσο των βασικών καθημερινών αναγκών, όσο και των συναισθηματικών. Η περίπτωση αυτή θεωρείται η τομή της συναισθηματικής κακοποίησης και της παραμέλησης (Goddard, 1996). Έρευνες σχετικά με τη μορφή αυτή κακοποίησης αποκαλύπτουν ότι τα αίτια βρίσκονται συχνά στα πολλαπλά οικογενειακά προβλήματα, όπως η φτώχια, η ανεργία και η πνευματική επιβράδυνση (Oates, 1996). Στις περιπτώσεις αυτές οι μητέρες έχει βρεθεί ότι διαθέτουν περιορισμένες γονεικές δεξιότητες και είναι ανώριμες ή βρίσκονται σε κατάθλιψη (Oates, 1982). Είναι αρκετά πιθανό ότι η κατάσταση αυτή τελικά προκαλείται και από ατομικά χαρακτηριστικά του παιδιού, σε συνδυασμό πάντα με ελλείψεις στην αλληλεπίδραση γονέων-παιδιών, φτωχή διατροφή, ανεπαρκή φροντίδα και περιορισμένα περιβαλλοντικά ερεθίσματα (Oates, 1996).
Συμπτώματα
Τα παιδιά που έχουν υποστεί κακοποίηση μπορεί να παρουσιάσουν τα εξής συμπτώματα: χαμηλή αυτο-εικόνα, ανικανότητα να εμπιστευτούν ή/και ν'αγαπήσουν κάποιον, επιθετική και με στοιχεία διάσπασης συμπεριφορά, παράνομες ενέργειες, θυμό/μανία, αυτοκαταστροφικές/αυτοτιμωριτικές πράξεις, παθητική ή/και απόμακρη στάση, ανησυχία και φοβίες, προβλήματα επίδοσης ή σχολική αποτυχία, μελαγχολικές τάσεις, εφιάλτες... .Επιπρόσθετα, καθώς η παιδική κακοποίηση καταστρέφει την διαδικασία της προσκόλλησης στους γονείς και τη δημιουργία αποτελεσματικών σχέσεων, τα παιδιά παρουσιάζουν σημαντικές δυσκολίες στις διαπροσωπικές σχέσεις (Pearl, 1994). Συχνά, ο ενήλικας που έχει υποστεί κακοποίηση στα παιδικά του χρόνια δυσκολεύεται στην εγκαθίδρυση στενών προσωπικών σχέσεων και είναι πολύ πιθανό να του προκαλεί δυσκολία η σωματική εγκύτητα, το άγγιγμα, η οικοιότητα και η εμπιστοσύνη στους άλλους (AACAP). Τα αποτελέσματα μιας μελέτης συναισθηματικά κακοποιημένων παιδιών που διεξήχθη σε δύο φάσεις, στη νηπιακή και στην προσχολική τους ηλικία, είναι συνεπή στα χαρακτηριστικά του θυμού, της έλλειψης συνεργατικότητας, απουσίας προσκόλλησης στους γονείς, καθώς και στην απουσία δημιουργικότητας, επιμονής και ενθουσιασμού (www.eurowrc.org) Επιπλέον, τα παιδιά που έχουν βιώσει την απόρριψη έχουν περισσότερες πιθανότητες από εκείνα που ένιωθαν αποδεκτά να εκδηλώσουν εχθρότητα, παθητική ή επιθετική συμπεριφορά, να δημιουργούν εξαρτητικές σχέσεις, να έχουν αρνητική γνώμη για τον εαυτό και τις ικανότητες τους, καθώς και αρνητική αντίληψη για τον περιβάλλοντα κόσμο (www.eurowrc.org). Επανακαθορισμός της συναισθηματικής κακοποίησης και παραμέλησης
Θεραπεία: Χωρίς την παροχή της κατάλληλης θεραπείας τα σωματικά κακοποιημένα παιδιά μπορεί να καταστραφούν για την υπόλοιπη ζωή τους. Η έγκαιρη αναγνώριση της κατάστασης και η κατάλληλη φροντίδα είναι απαραίτητες για τον περιορισμό των μακροπρόθεσμων αποτελεσμάτων της κακοποίησης (AACAP). Για τον αποτελεσματικό εντοπισμό της συναισθηματικής κακοποίησης είναι απαραίτητη η παρατήρηση της αλληλεπίδρασης γονέα-παιδιού σε ποικίλλες και επαναλαμβανόμενες καταστάσεις. Εάν υπάρχει υποψία συναισθηματικής κακοποίησης είναι απαραίτητο να γίνουν οι κατάλληλες ενέργειες άμεσα και να κινητοποιηθούν οι αρμόδιες υπηρεσίες διεξάγωντας περαιτέρο έρευνα. Είναι σημαντικό, η εκτίμηση των εμπλεκόμενων προσώπων ή φορέων, καθώς και η ανεύρεση των αγχογόνων πηγών για εκείνους να γίνουν από έμπειρους και ικανούς επαγγελματίες. Συνήθως, η ομάδα των επαγγελματιών που αναλαμβάνει την έρευνα αποτελείται από κοινωνικό λειτουργό, γιατρό, ψυχολόγο ή ψυχίατρο, νοσηλευτή και εκπαιδευτικό.Ένα σημαντικό κομμάτι της παρέμβασης σχετίζεται με την παροχή βοήθειας και υποστήριξης στην οικογένεια, ώστε να εκπαιδευτούν σε νέους τρόπους επικοινωνίας. Κατά τη διάρκεια αυτής της φροντίδας το κακοποιημένο παιδί επανακτά μια αίσθηση αυτοπεποίθησης και εμπιστοσύνης. Από την άλλη πλευρά, η μη ευκόλως προσδιοριζόμενη φύση των συναισθηματικών τραυμάτων καθιστά προβληματική την εμπλοκή ιατρικών και νομικών υπηρεσιών. Η απουσία ένος ευρεώς αποδεκτού ορισμού αποτρέπει τις παραπάνω υπηρεσίες από οποιαδήποτε ανάμειξη, καθιστώντας για το λόγο αυτό το αίτημα ορισμού της συναισθηαμτικής κακοποίησης περισσότερο επιτακτικό.
Πρόληψη
Αν και υπάρχουν αποδείξεις για το ότι η συναισθηματική κακοποίηση έχει διαρκή, μακροπρόθεσμα και σοβαρά αποτελέσματα τόσο στην ανάπτυξη του παιδιού, όσο και στην ομαλή λειτουργία του κοινωνικού συνόλου, η παρέμβαση από αρμόδιους φορείς σε πολλές περιπτώσεις είναι περιορισμένη (Daro, 1998). Παρά την ύπαρξη αρκετών προγραμμάτων για τα σωματικά και σεξουαλικά κακοποιημένα παιδιά και τις οικογένειες τους, όσον αφορά την εύρεση τρόπων παροχής βοήθειας στα συναισθηματικά κακοποιημένα παιδία δεν έχει δοθεί ιδιαίτερη έμφαση. Οι Melton και Thompson (1987) περιγράφουν την τωρινή κατάσταση και το υπάρχον σύστημα σχετικά με το είδος αυτό κακοποίησης ως «θλιβερά ανεπαρκή». Υποστηρίζουν ότι «όταν οι επαγγελματίες αδυνατούν να περιορίσουν ακόμα και τις πιό σοβαρές περιπτώσεις σωματικής κακοποίησης των παιδιών, τότε υπάρχει ένας καλός λόγος να αναρωτηθούν για την πιθανότητα επιτυχίας των παρεμβάσεων σχεδιασμένων για την αντιμετώπιση πεερισσότερο ήπιων μορφών κακοποίησης» (1987).
Υποστήριξη της οικογένειας Πολλές από τις προτεινόμενες για την πρόληψη της συναισθηματικής κακοποίησης στρατηγικές έχουν τη μορφή υποστηρικτικών , για την οικογένεια, προγραμμάτων. Οι Fortin & Chamberland (1995), προτείνουν ένα συνδυασμό μείωσης του κοινωνικού άγχους και της οικογενειακής δυσλειτουργίας και προώθησης δεξιοτήτων απαραίτητων σε γονιούς, διαμόρφωσης της αυτοεικόνας τους, με παράλληλη παροχή κοινωνικής υποστήριξης. Ο Walsh (1996) υποστηρίζει την ιδέα αλλαγής των αλληλεπιδράσεων των συναισθηματικά κακοποιημένων παιδιών μέσω προώθησης ενός μοντέλου οικογενειακής αποτελεσματικότητας, όπου απαραίτητος είναι ο καθορισμός μηχανισμών που επιτρέπουν σε ένα οικογενειακό σύστημα να ξεπεράσει τα επίμονα προβλήματα. Η παρέμβαση αυτή σχετικά με την προαγωγή των σχέσεων πηγάζει από την ιδιαίτερη σημασία που αποδίδεται στην προσκόλληση γονέα παιδιού. Για παράδειγμα, οι Mc Cluskey & Mil1er (1995), έχουν αναπτύξει ένα σύστημα οικογενειακής θεραπείας όπου έμφαση δίνεται αποκλειστικά στην αποκάλυψη του εσωτερικού συναισθηματικού κόσμου των μελών της οικογένειας. Η προσέγγιση τους εισάγει μια στρατηγική μείωσης της επικοινωνίας ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας και ενθάρρυνσης την προσωπικής αντανάκλασης, δίνοντας στα παιδιά φωνή και πρωταρχικό ρόλο στη θεραπευτική διαδικασία. Ο Wolfe (1991) περιγράφει ένα μοντέλο πρόληψης στο οποίο τα περιστατικά σωματικής ή η συναισθηματικής κακοποίησης «αποτελούν μόνο τα ορατά σημάδια ενός βαθύτερου προβλήματος, μιας διαταραγμένης σχέσης ανάμεσα στους γονείς και τα παιδιά». Κατευθύνει τις όποιες παρεμβάσεις στους γονείς και αποτυγχάνει να δώσει την απαιτούμενη προσοχή στις μακροπρόθεσμες συνέπειες στα παιδιά. Για το λόγο αυτό δίνει πρωταρχικό ρόλο στην πρόληψη εστιάζοντας στις αναπτυξιακές διαφορές που μπορεί να παρουσιάσει ένα παιδί ως αποτέλεσμα κακοποίησης και οι οποίες πηγάζουν από την προσοπάθεια του παιδιού να μάθει κοινωνικές συμπεριφορές υπό την απουσία γονεικής ευαισθητοποίησης ή προσεκτικής καθοδήγησης (Wolfe,1991). Επιπλέον, προτείνει τη διδασκαλία νέων μεθόδων δόμησης εμπειριών στα κακοποιημένα παιδιά, ενισχύοντας με τον τρόπο αυτό την κοινωνική τους ικανότητα και θέτοντας, ταυτόχρονα, στέρεη κοινωνικο-συναισθηματική βάση για τη δημιουργία νέων σχέσεων. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με την ενδυνάμωση της αίσθησης της ταυτότητας στα παιδιά και της διαφοροποίησης τους από μικρότερη ηλικία, είτε μέσω της βελτίωσης των σχέσεων τους με τους γονείς, είτε με τη δημιουργία νέων διαπροσωπικών σχέσεων. Τέλος, παρουσιάζει ένα «μοντέλο βασισμένο στην ενδυνάμωση» για το χειρισμό των οικογενειών με ιστορικό κακοποίησης. Το κύριο μέλημα της παρέμβασης βρίσκεται στην επίτευξη μεγαλύτερης συνεργατικότητας από τους γονείς με στόχο την ανάπτυξη επιθυμητών και αποτελεσματικών, πλέον, στρατηγικών διαπαιδαγώγηση ς και την επίτευξη ισορροπίας ανάμεσα στις ανάγκες του παιδιού και τις ικανότητες των γονέων, σε αντίθεση με πιό παραδοσιακά μοντέλα, όπου η έμφαση δίνεται στα λάθη των γονέων.
Υποστηρικτικές πηγές για γονείς
Ένας παράγοντας που θεωρείται ότι αυξάνει την τάση για συναισθηματική κακοποίηση είναι η κοινωνική απομόνωνση. Για το λόγο αυτό οι γονείς χρειάζονται περισσότερη πληροφόρηση και εναλλακτικές σε θέματα διαπαιδαγώγησης, χειρισμού των παιδιών τους, αλλά και αυτοσυγκράτηση ς (Garbarino et Garbarino, 1994). Οι υποστηρικτικές υπηρεσίες για γονείς θα πρέπει να περιλαμβάνουν εκπαίδευση σε θέματα φοντίδας-ανατροφής παιδιών, συναισθηματική υποστήριξη, μοντέλα ανάληψηε ρόλων, αλλά και υπηρεσίες στις οποίες μπορούν να απευθυνθούν για να λάβουν την κατάλληλη βοήθεια από ειδικούς
Ενημέρωση πολιτών
Αν και η παιδική κακοποίηση θεωρείται όλο και περισσότερο ένα κοινωνικό πρόβλημα, παραμένει κάποιες φορές δύσκολη η αναγνώριση από τα μέλη του ευρύτερου κοινωνικού συνόλου ότι ίσως αποτελούν και οι ίδιοι μέρος του προβλήματος. Αυτό συμβαίνει γιατί είναι αρκετά ευκολότερο να σκεφτόμαστε για όσους κακοποιούν τα παιδία τους χρησιμοποιώντας στερεότυπα, παθολογίας, της διανοητικής φυσιολογικό, δημιουργώντας πρόβλημα, από το να κατανοήσουμε ότι οι πραγματικές αιτίες θα όπως αυτά της ύπαρξης κάποιας ασθένειας, της απόκλισης από το φυσιολογικό δημιουργώντας ουσιαστικά μια απόσταση από το πρόβλημα από το να κατανοήσουμε ότι οι πραγματικές αιτίες θα μπορούσαν να βρίσκονται στη φτώχεια ή στην έλλειψη κοινωνικής υποστήριξης (Wilczynski & Sindair, 1996). Είναι απαραίτητη, λοιπόν, η εφαρμογή προγραμμάτων κοινωνικής ευαισθητοποίησης, με στόχο την κατανόηση του φαινομένου από το ευρύ κοινό. Παράδειγμα τέτοιας προσπάθειας αποτέλει η «grow together campaign", η οποία υλοποιήθηκε από το Τμήμα Κοινοτικής Ανάπτυξης Δυτικής Αυστραλίας στα τέλη της δεκαετίας του '90, προωθώντας θετικές οικογενειακές σχέσεις (Tomisson, 1995).
Συμπέρασμα
Συμπερασματικά, για την πρόληψη της παιδικής κακοποίησης είναι απαραίτητη μια ολοστική θεώρηση και η προώθηση μιας υγιούς κοινωνίας. Χρειάζεται σαφώς περισσότερη έρευνα στον τομέα της συναισθηματικής κακοποίησης, με μεγαλύτερη έμφαση στο πώς τα ευρήματα για το είδος αυτό κακοποίησης μπορούν να αξιοποιηθούν καλύτερα στην πράξη και δημιουργία ενός συστηματικού μοντέλου παρέμβασης στις περιπτώσεις κακοποίησης. Προς το παρόν, η συναισθηματική κακοποίηση παραμένει στο περιθώριο της παιδικής κακοποίησης και μέχρι τη στιγμή που θα ορισθεί με σαφήνεια, θα γίνει αναγνωρίσιμη και συγκαταλεχθεί στις πιό εμφανείς μορφές κακοποίησης, η αποτελεσματική της πρόληψη και η σύνδεση της με μακροχρόνιες συνέπειες θα παραμείνουν δύσκολα θέματα.
Η συναισθηματική κακοποίηση δεν προκαλεί εξωτερικά τραύματα και λόγω της συνεχούς φύσης της δεν οδηγεί στην εκδήλωση κάποιας κρίσης που θα μπορούσε να επιταχύνει την αναγνώριση της από τα συστήματα υγείας ή δικαιοσύνης (Oates, 1996), γεγονός που την καθιστά την λιγότερο έκδηλη, αλλά και περισσότερο υποτιμημένη μορφή παιδικής κακοποίησης, Οι εκτιμήσεις για το ποσοστό εμφάνισης της ποικίλλουν από 0,69 εως 25,7% των παιδιών (Fortin & Chamberlain, 1995), Σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη που διεξήχθη στην Αυστραλία το 1995-96, η συναισθηματική κακοποίηση ανερχόταν σε ποσοστό 31 % επί του συνόλου των αποδεδειγμένων περιπτώσεων παιδικής κακοποίησης (Broadbent & Bent1ey,1992), Τα αποτελέσματα μιας έρευνας του 1993 στον Καναδά παρουσιάζουν τις περιπτώσεις συναισθηματικής κακοποίησης να αγγίζουν το 10% των καταγεγραμένων περιπτώσεων (www.eurowrc.org). Ωστόσο, οι μελέτες που θα μπορούσαν να προσφέρουν περαιτέρω πληροφόρηση για τη συχνότητα αυτού του είδους κακοποίησης είναι ακόμη περιορισμένες, δεδομένου των δυσκολιών στον εντοπισμό, την έρευνα, ακόμα και τον σαφή ορισμό του φαινομένου.
Αίτια
Η αιτιολογία της συναισθηματικής κακοποίησης μπορεί να αποδωθεί στην επίδραση των χαρακτηριστικών της προσωπικότητας των γονέων-παιδιών, καθώς και του κοινωνικοπολιτιστικού πλαισίου στην εγγενή τάση για κακοποίηση (Wolfe, 1991). Οι περισότερες περιπτώσεις συναισθηματικής κακοποίησης συμβαίνουν για τους ίδιους ακριβώς λόγους για τους οποίους συμβαίνει και η σωματική κακοποίηση. Οι γονείς είναι ευάλωτοι στη δημιουργία σχέσεων κακοποίησης όταν οι πηγές άγχους στη ζωή τους πολλαπλασιάζονται και εκείνοι αποδεικνύονται ανίκανοι να τις χειριστούν. Επιπλέον, είναι πιθανό να έχουν περιορισμένες ικανότητες κατανόησης και χειρισμού παιδιών, λανθασμένες αντιλήψεις σχετικά με τις ανάγκες και τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών, ίσως πάσχουν από κάποιας μορφής ψυχασθένεια, είναι αλκοολικοί ή χρήστες ουσιών (Garbarino & Garbarino, 1994). Ακόμα, ο στόχος του γονέα που κακοποιεί μπορεί να σχετίζεται ή να είναι ο έλεγχος του παιδιού του (Jantz, 1995). Η ύπαρξη ενός από τους αναφερθέντες παράγοντες δε συνεπάγεται κατ' ανάγκη την εκδήλωση κακοποίησης, αλλά ο συνδυασμός τους είναι αυτός που δημιουργεί την απαραίτητη κοινωνικο-συναισθηματική πίεση που οδηγεί οδηγεί στη συναισθηματική κακοποίηση. Έχουν καταγραφεί συγκεκριμένα προβλήματα που αυξάνουν το ενδοοικογενειακό άγχος και καθιστούν περισσότερο πιθανή την άσκηση συναισθηματικής κακοποίησης, κοινωνικά (ανεργία, φτώχια, κοινωνική απο μόνωνση, διαζύγιο, θάνατος), υγείας (αρρώστια μέλους διανοητικά (νοητικά ανεπάρκεια, κατάθλιψη). ( http://lumpy.fmhi.usf.edu/cfsroot/dares/fcpi/vioTOC. htm/) της οικογένειας).
Τύποι συναισθηματικής κακοποίησης.
Λεκτική κακοποίηση: Αποτελεί το βασικότερο, ίσως, είδος της συναισθηματικής κακοποίησης. Χαρακτηρίζεται από σχόλια που κάνουν το παιδί να νιώθει ανάξιο και χαζό, τελειομανία, αρνητικές προβλέψεις, συγκρίσεις, προσβολές, απειλές, βρίσιμο, ρίψη ευθυνών (Schaefer, 1991). . Non-organic failure to thrive: Ο όρος αυτός χρησιμοποιείται για την περιγραφή της συναισθηματικής κακοποίησης όπου ψυχοκοινωνικοί παράγοντες εμπλέκονται και ευθύνονται σε κάποιο βαθμό, και για την αντιμετώπιση της οποίας απαιτείται ικανοποίηση τόσο των βασικών καθημερινών αναγκών, όσο και των συναισθηματικών. Η περίπτωση αυτή θεωρείται η τομή της συναισθηματικής κακοποίησης και της παραμέλησης (Goddard, 1996). Έρευνες σχετικά με τη μορφή αυτή κακοποίησης αποκαλύπτουν ότι τα αίτια βρίσκονται συχνά στα πολλαπλά οικογενειακά προβλήματα, όπως η φτώχια, η ανεργία και η πνευματική επιβράδυνση (Oates, 1996). Στις περιπτώσεις αυτές οι μητέρες έχει βρεθεί ότι διαθέτουν περιορισμένες γονεικές δεξιότητες και είναι ανώριμες ή βρίσκονται σε κατάθλιψη (Oates, 1982). Είναι αρκετά πιθανό ότι η κατάσταση αυτή τελικά προκαλείται και από ατομικά χαρακτηριστικά του παιδιού, σε συνδυασμό πάντα με ελλείψεις στην αλληλεπίδραση γονέων-παιδιών, φτωχή διατροφή, ανεπαρκή φροντίδα και περιορισμένα περιβαλλοντικά ερεθίσματα (Oates, 1996).
Συμπτώματα
Τα παιδιά που έχουν υποστεί κακοποίηση μπορεί να παρουσιάσουν τα εξής συμπτώματα: χαμηλή αυτο-εικόνα, ανικανότητα να εμπιστευτούν ή/και ν'αγαπήσουν κάποιον, επιθετική και με στοιχεία διάσπασης συμπεριφορά, παράνομες ενέργειες, θυμό/μανία, αυτοκαταστροφικές/αυτοτιμωριτικές πράξεις, παθητική ή/και απόμακρη στάση, ανησυχία και φοβίες, προβλήματα επίδοσης ή σχολική αποτυχία, μελαγχολικές τάσεις, εφιάλτες... .Επιπρόσθετα, καθώς η παιδική κακοποίηση καταστρέφει την διαδικασία της προσκόλλησης στους γονείς και τη δημιουργία αποτελεσματικών σχέσεων, τα παιδιά παρουσιάζουν σημαντικές δυσκολίες στις διαπροσωπικές σχέσεις (Pearl, 1994). Συχνά, ο ενήλικας που έχει υποστεί κακοποίηση στα παιδικά του χρόνια δυσκολεύεται στην εγκαθίδρυση στενών προσωπικών σχέσεων και είναι πολύ πιθανό να του προκαλεί δυσκολία η σωματική εγκύτητα, το άγγιγμα, η οικοιότητα και η εμπιστοσύνη στους άλλους (AACAP). Τα αποτελέσματα μιας μελέτης συναισθηματικά κακοποιημένων παιδιών που διεξήχθη σε δύο φάσεις, στη νηπιακή και στην προσχολική τους ηλικία, είναι συνεπή στα χαρακτηριστικά του θυμού, της έλλειψης συνεργατικότητας, απουσίας προσκόλλησης στους γονείς, καθώς και στην απουσία δημιουργικότητας, επιμονής και ενθουσιασμού (www.eurowrc.org) Επιπλέον, τα παιδιά που έχουν βιώσει την απόρριψη έχουν περισσότερες πιθανότητες από εκείνα που ένιωθαν αποδεκτά να εκδηλώσουν εχθρότητα, παθητική ή επιθετική συμπεριφορά, να δημιουργούν εξαρτητικές σχέσεις, να έχουν αρνητική γνώμη για τον εαυτό και τις ικανότητες τους, καθώς και αρνητική αντίληψη για τον περιβάλλοντα κόσμο (www.eurowrc.org). Επανακαθορισμός της συναισθηματικής κακοποίησης και παραμέλησης
Θεραπεία: Χωρίς την παροχή της κατάλληλης θεραπείας τα σωματικά κακοποιημένα παιδιά μπορεί να καταστραφούν για την υπόλοιπη ζωή τους. Η έγκαιρη αναγνώριση της κατάστασης και η κατάλληλη φροντίδα είναι απαραίτητες για τον περιορισμό των μακροπρόθεσμων αποτελεσμάτων της κακοποίησης (AACAP). Για τον αποτελεσματικό εντοπισμό της συναισθηματικής κακοποίησης είναι απαραίτητη η παρατήρηση της αλληλεπίδρασης γονέα-παιδιού σε ποικίλλες και επαναλαμβανόμενες καταστάσεις. Εάν υπάρχει υποψία συναισθηματικής κακοποίησης είναι απαραίτητο να γίνουν οι κατάλληλες ενέργειες άμεσα και να κινητοποιηθούν οι αρμόδιες υπηρεσίες διεξάγωντας περαιτέρο έρευνα. Είναι σημαντικό, η εκτίμηση των εμπλεκόμενων προσώπων ή φορέων, καθώς και η ανεύρεση των αγχογόνων πηγών για εκείνους να γίνουν από έμπειρους και ικανούς επαγγελματίες. Συνήθως, η ομάδα των επαγγελματιών που αναλαμβάνει την έρευνα αποτελείται από κοινωνικό λειτουργό, γιατρό, ψυχολόγο ή ψυχίατρο, νοσηλευτή και εκπαιδευτικό.Ένα σημαντικό κομμάτι της παρέμβασης σχετίζεται με την παροχή βοήθειας και υποστήριξης στην οικογένεια, ώστε να εκπαιδευτούν σε νέους τρόπους επικοινωνίας. Κατά τη διάρκεια αυτής της φροντίδας το κακοποιημένο παιδί επανακτά μια αίσθηση αυτοπεποίθησης και εμπιστοσύνης. Από την άλλη πλευρά, η μη ευκόλως προσδιοριζόμενη φύση των συναισθηματικών τραυμάτων καθιστά προβληματική την εμπλοκή ιατρικών και νομικών υπηρεσιών. Η απουσία ένος ευρεώς αποδεκτού ορισμού αποτρέπει τις παραπάνω υπηρεσίες από οποιαδήποτε ανάμειξη, καθιστώντας για το λόγο αυτό το αίτημα ορισμού της συναισθηαμτικής κακοποίησης περισσότερο επιτακτικό.
Πρόληψη
Αν και υπάρχουν αποδείξεις για το ότι η συναισθηματική κακοποίηση έχει διαρκή, μακροπρόθεσμα και σοβαρά αποτελέσματα τόσο στην ανάπτυξη του παιδιού, όσο και στην ομαλή λειτουργία του κοινωνικού συνόλου, η παρέμβαση από αρμόδιους φορείς σε πολλές περιπτώσεις είναι περιορισμένη (Daro, 1998). Παρά την ύπαρξη αρκετών προγραμμάτων για τα σωματικά και σεξουαλικά κακοποιημένα παιδιά και τις οικογένειες τους, όσον αφορά την εύρεση τρόπων παροχής βοήθειας στα συναισθηματικά κακοποιημένα παιδία δεν έχει δοθεί ιδιαίτερη έμφαση. Οι Melton και Thompson (1987) περιγράφουν την τωρινή κατάσταση και το υπάρχον σύστημα σχετικά με το είδος αυτό κακοποίησης ως «θλιβερά ανεπαρκή». Υποστηρίζουν ότι «όταν οι επαγγελματίες αδυνατούν να περιορίσουν ακόμα και τις πιό σοβαρές περιπτώσεις σωματικής κακοποίησης των παιδιών, τότε υπάρχει ένας καλός λόγος να αναρωτηθούν για την πιθανότητα επιτυχίας των παρεμβάσεων σχεδιασμένων για την αντιμετώπιση πεερισσότερο ήπιων μορφών κακοποίησης» (1987).
Υποστήριξη της οικογένειας Πολλές από τις προτεινόμενες για την πρόληψη της συναισθηματικής κακοποίησης στρατηγικές έχουν τη μορφή υποστηρικτικών , για την οικογένεια, προγραμμάτων. Οι Fortin & Chamberland (1995), προτείνουν ένα συνδυασμό μείωσης του κοινωνικού άγχους και της οικογενειακής δυσλειτουργίας και προώθησης δεξιοτήτων απαραίτητων σε γονιούς, διαμόρφωσης της αυτοεικόνας τους, με παράλληλη παροχή κοινωνικής υποστήριξης. Ο Walsh (1996) υποστηρίζει την ιδέα αλλαγής των αλληλεπιδράσεων των συναισθηματικά κακοποιημένων παιδιών μέσω προώθησης ενός μοντέλου οικογενειακής αποτελεσματικότητας, όπου απαραίτητος είναι ο καθορισμός μηχανισμών που επιτρέπουν σε ένα οικογενειακό σύστημα να ξεπεράσει τα επίμονα προβλήματα. Η παρέμβαση αυτή σχετικά με την προαγωγή των σχέσεων πηγάζει από την ιδιαίτερη σημασία που αποδίδεται στην προσκόλληση γονέα παιδιού. Για παράδειγμα, οι Mc Cluskey & Mil1er (1995), έχουν αναπτύξει ένα σύστημα οικογενειακής θεραπείας όπου έμφαση δίνεται αποκλειστικά στην αποκάλυψη του εσωτερικού συναισθηματικού κόσμου των μελών της οικογένειας. Η προσέγγιση τους εισάγει μια στρατηγική μείωσης της επικοινωνίας ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας και ενθάρρυνσης την προσωπικής αντανάκλασης, δίνοντας στα παιδιά φωνή και πρωταρχικό ρόλο στη θεραπευτική διαδικασία. Ο Wolfe (1991) περιγράφει ένα μοντέλο πρόληψης στο οποίο τα περιστατικά σωματικής ή η συναισθηματικής κακοποίησης «αποτελούν μόνο τα ορατά σημάδια ενός βαθύτερου προβλήματος, μιας διαταραγμένης σχέσης ανάμεσα στους γονείς και τα παιδιά». Κατευθύνει τις όποιες παρεμβάσεις στους γονείς και αποτυγχάνει να δώσει την απαιτούμενη προσοχή στις μακροπρόθεσμες συνέπειες στα παιδιά. Για το λόγο αυτό δίνει πρωταρχικό ρόλο στην πρόληψη εστιάζοντας στις αναπτυξιακές διαφορές που μπορεί να παρουσιάσει ένα παιδί ως αποτέλεσμα κακοποίησης και οι οποίες πηγάζουν από την προσοπάθεια του παιδιού να μάθει κοινωνικές συμπεριφορές υπό την απουσία γονεικής ευαισθητοποίησης ή προσεκτικής καθοδήγησης (Wolfe,1991). Επιπλέον, προτείνει τη διδασκαλία νέων μεθόδων δόμησης εμπειριών στα κακοποιημένα παιδιά, ενισχύοντας με τον τρόπο αυτό την κοινωνική τους ικανότητα και θέτοντας, ταυτόχρονα, στέρεη κοινωνικο-συναισθηματική βάση για τη δημιουργία νέων σχέσεων. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με την ενδυνάμωση της αίσθησης της ταυτότητας στα παιδιά και της διαφοροποίησης τους από μικρότερη ηλικία, είτε μέσω της βελτίωσης των σχέσεων τους με τους γονείς, είτε με τη δημιουργία νέων διαπροσωπικών σχέσεων. Τέλος, παρουσιάζει ένα «μοντέλο βασισμένο στην ενδυνάμωση» για το χειρισμό των οικογενειών με ιστορικό κακοποίησης. Το κύριο μέλημα της παρέμβασης βρίσκεται στην επίτευξη μεγαλύτερης συνεργατικότητας από τους γονείς με στόχο την ανάπτυξη επιθυμητών και αποτελεσματικών, πλέον, στρατηγικών διαπαιδαγώγηση ς και την επίτευξη ισορροπίας ανάμεσα στις ανάγκες του παιδιού και τις ικανότητες των γονέων, σε αντίθεση με πιό παραδοσιακά μοντέλα, όπου η έμφαση δίνεται στα λάθη των γονέων.
Υποστηρικτικές πηγές για γονείς
Ένας παράγοντας που θεωρείται ότι αυξάνει την τάση για συναισθηματική κακοποίηση είναι η κοινωνική απομόνωνση. Για το λόγο αυτό οι γονείς χρειάζονται περισσότερη πληροφόρηση και εναλλακτικές σε θέματα διαπαιδαγώγησης, χειρισμού των παιδιών τους, αλλά και αυτοσυγκράτηση ς (Garbarino et Garbarino, 1994). Οι υποστηρικτικές υπηρεσίες για γονείς θα πρέπει να περιλαμβάνουν εκπαίδευση σε θέματα φοντίδας-ανατροφής παιδιών, συναισθηματική υποστήριξη, μοντέλα ανάληψηε ρόλων, αλλά και υπηρεσίες στις οποίες μπορούν να απευθυνθούν για να λάβουν την κατάλληλη βοήθεια από ειδικούς
Ενημέρωση πολιτών
Αν και η παιδική κακοποίηση θεωρείται όλο και περισσότερο ένα κοινωνικό πρόβλημα, παραμένει κάποιες φορές δύσκολη η αναγνώριση από τα μέλη του ευρύτερου κοινωνικού συνόλου ότι ίσως αποτελούν και οι ίδιοι μέρος του προβλήματος. Αυτό συμβαίνει γιατί είναι αρκετά ευκολότερο να σκεφτόμαστε για όσους κακοποιούν τα παιδία τους χρησιμοποιώντας στερεότυπα, παθολογίας, της διανοητικής φυσιολογικό, δημιουργώντας πρόβλημα, από το να κατανοήσουμε ότι οι πραγματικές αιτίες θα όπως αυτά της ύπαρξης κάποιας ασθένειας, της απόκλισης από το φυσιολογικό δημιουργώντας ουσιαστικά μια απόσταση από το πρόβλημα από το να κατανοήσουμε ότι οι πραγματικές αιτίες θα μπορούσαν να βρίσκονται στη φτώχεια ή στην έλλειψη κοινωνικής υποστήριξης (Wilczynski & Sindair, 1996). Είναι απαραίτητη, λοιπόν, η εφαρμογή προγραμμάτων κοινωνικής ευαισθητοποίησης, με στόχο την κατανόηση του φαινομένου από το ευρύ κοινό. Παράδειγμα τέτοιας προσπάθειας αποτέλει η «grow together campaign", η οποία υλοποιήθηκε από το Τμήμα Κοινοτικής Ανάπτυξης Δυτικής Αυστραλίας στα τέλη της δεκαετίας του '90, προωθώντας θετικές οικογενειακές σχέσεις (Tomisson, 1995).
Συμπέρασμα
Συμπερασματικά, για την πρόληψη της παιδικής κακοποίησης είναι απαραίτητη μια ολοστική θεώρηση και η προώθηση μιας υγιούς κοινωνίας. Χρειάζεται σαφώς περισσότερη έρευνα στον τομέα της συναισθηματικής κακοποίησης, με μεγαλύτερη έμφαση στο πώς τα ευρήματα για το είδος αυτό κακοποίησης μπορούν να αξιοποιηθούν καλύτερα στην πράξη και δημιουργία ενός συστηματικού μοντέλου παρέμβασης στις περιπτώσεις κακοποίησης. Προς το παρόν, η συναισθηματική κακοποίηση παραμένει στο περιθώριο της παιδικής κακοποίησης και μέχρι τη στιγμή που θα ορισθεί με σαφήνεια, θα γίνει αναγνωρίσιμη και συγκαταλεχθεί στις πιό εμφανείς μορφές κακοποίησης, η αποτελεσματική της πρόληψη και η σύνδεση της με μακροχρόνιες συνέπειες θα παραμείνουν δύσκολα θέματα.
Σάββατο 5 Φεβρουαρίου 2011
Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011
ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ...
κάθε φορά που συναντώ ένα παιδί με κοιτάει μέσα στα ματιά κατευθείαν λες και τα ματιά μου έχουν μαγνήτη και τραβούν τα δικά του…
Δεν ξερώ πως συμβαίνει αυτό και δεν του είχα δώσει σημασία ,κάποτε ίσως να νόμιζα μάλιστα ότι είναι και τυχαίο.
Αλλά τυχαίο δεν είναι τίποτα σε αυτή τη ζωή..
Από όταν ήμουν μικρό παιδάκι όταν με ρωτούσαν το επάγγελμα μου έλεγα πάντα δασκαλα..η ίδια απάντηση στην ίδια ερώτηση που παλαιότερα κάνανε όλοι οι μεγάλοι σε όλους εμάς τούς μικρούς.
Δασκάλα ήθελα να γίνω και έγινα παιδαγωγός.
Ήθελα να ανοίξω κάτι δικό μου και το κατάφερα αλλά επειδή ήθελα να προσφέρω μονό χωρίς να παίρνω ουσιαστικά έπεσαν επάνω μου να με φανέ ..
Βλέπετε θα χαλούσα την πιατσα..ανθρωποι τής ουσίας δεν πρέπει να υπάρχουν εντολή είναι να αφανιστούν.
Αφού λοιπόν ένα μεγάλο επίτευγμα γκρεμίστηκε όπως ρίχνουμε τα τουβλάκια στο domino,είμαι εδώ και συνεχίζω..
Διότι η ύλη δεν έχει καμία αξια,το μόνο που έχει αξία είναι οι αρχές, η συναισθηματική νοημοσύνη και τα χαμόγελα των παιδιών..
Έτσι λοιπόν επειδή είμαι ένας άνθρωπος του χαμογελου,της αισιοδοξίας και της υπομονής και της επιμονής ,συνεχίζω να κάνω αυτό που ξερώ τόσο καλά « να αγαπώ».
Τόσα χρονιά ασχολούμαι με τα παιδιά και ο τρόπος είναι ένας ¨
Αγάπη και ειλικρίνεια…εμπιστοσύνη και σταθερότητα…
Όμως τα τελευταία χρονιά συνειδητοποίησα ότι μεγαλύτερη ανάγκη από αγάπη έχουν οι γονείς που έχουν ξεχάσει να είναι παιδιά..
Ένα φιλικό χτύπημα στον ωμό , μια αγκαλια,ένα πιάσιμο στο χέρι και μια διαβεβαίωση πως όλα μα όλα θα πάνε καλά.
Μια φιλιά , ένα χάδι…μοιραζόμαστε την ανατροφή ενός καινούργιου ανθρώπου ,μιας ψυχούλας αν μη τι άλλο πρέπει να θέλουμε να είμαστε ενωμένοι.
Καλή διάθεση πρέπει να υπάρχει τίποτα άλλο..
Έτσι λοιπόν ξεκίνησα να αγκαλιάζω τις συναδέλφους που με κοιτούσαν λες και ήμουν τρελη,μετα συνέχισα με τις εκάστοτε διευθύντριες που στην αρχή τραβιόντουσαν λίγο λιγο,αλλα μετά τους καλάρεσε..
Υστέρα συνέχισα με τους γονείς τους αγκάλιαζα και έλεγα στα παιδιά ότι είναι φίλοι μου και δεν θέλω να τους στνεχωρουμε…
Μετά συνέχισα με το προσωπικό καθαριότητας και τραπεζοκόμους
και στο φινάλε τα παιδιά μετά από τόση αγάπη αγκαλιάζονταν μεταξύ τους και έπαιζαν ήρεμα
στα τραπεζάκια τους η οπού αλλού αυτά ήθελαν αρμονικά…
όταν ο κάθε άνθρωπος αισθάνεται προσωπικότητα και μοναδικός σε αυτό που είναι ,τότε δεν υπάρχουν ένστικτα εγωιστικά..
στο χώρο που προσφέρω θέλω τα παιδιά πάντα νά αισθάνονται σαν μικροί βασιλιάδες και ξεχωριστές πριγκίπισσες και ο καθένας να βοηθαει σε αυτό που ειναι καλός…
αυτό ονομάζεται κοινωνία και μάλιστα αγάπης.
Στο κόσμο της καρδιάς όλοι μοιράζονται ότι έχουν ..
Όλοι βοηθάνε σε όλους έχουμε εμπιστοσύνη.
Θετική ανατροφοδότηση λέγεται και κάνει θαύματα..
Στο κόσμο τον τόσο μαγικό όλοι μπορούν να μπουν αρκεί να το θέλουν πραγματικά και μην ακούω για μάγισσες ,ξόρκια και κακά ξωτικά γιατί σε τούτο τον κόσμο μέχρι και αυτή η κατηγορία είναι ευπρόσδεκτη και της μαθαίνουμε την αγάπη.
Τα παιδιά μου με μαθαίνουν τα καλυτέρα και εγώ τα συντροφεύω οπού αυτά θελησουν..καθε φορά σε μοναδικά ταξίδια.
Χωρίς παιδιά είμαι ένας άγραφος χαρτης,ένα λευκό χαρτί μαζί όμως με αυτά και τους γονείς γίνομαι κατευθείαν ο πιο όμορφος πίνακας του πιο μεγάλου ζωγράφου ..
και υπάρχει μια γλυκιά αλληλεπίδραση..
δεν θέλω να διδάξω θέλω να με μάθουν και να μεταφέρω τις ομορφιές του κόσμου…
θέλω να συνεχίσω να τραβώ σαν μαγνήτης τα βλέμματα των μικρών και των μεγάλων και να λεμέ με τα ματιά όλα όσα δεν μαρτυράει η σιωπή…
μονό τα ματιά της καρδιάς μπορούν να δουν την ουσία…
είμαι πλούσια …..
Ναντίνα Κο ύλη βρεφονηπιαγωγος
Copyright 2011
Δευτέρα 24 Ιανουαρίου 2011
ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΡΔΙΑΣ..
..Από καιρό φαντάζομαι τα σχολεία καρδιάς..δεν τα έχω ονειρευτεί ,είναι αλήθεια
αφού υπάρχουν δάσκαλοι καρδιάς ήρθε η ώρα να τα κάνουμε όλα με την καρδιά...
ας την κουρδίσουμε πάλι τη ριμάδα να πάρει μπροστά..
δεν είναι τίποτα για όσους τρομάζουν...
Ξεκινάς με αγγίγματα δειλά δειλά ,μετά δίνεις αγκαλιές
ώσπου καταφέρνεις πλεον εύκολα να λες σε αγαπώ θα σε βοηθήσω και άλλες τέτοιες ξεχασμένεs λέξεις...
τώρα ξέρω καθώς το διαβάζετε γελάτε..ίσως πάλι να λέτε τι λέει...
αλλά πάντα λέω ότι βγαίνει μέσα απο την καρδιά μου.
είμαι περήφανη που δηλώνω" δασκάλα καρδιάς.."...
έχω βάλει στόχο μου λοιπόν να ανακαλύψω δασκάλους και σχολειά καρδιάς...
που θα δημιουργηθούν έχοντας ωσ κύριο άξονα την καρδια.
να γίνουμε ένα κύμα να πνίξουμε τουσ πάντες με αγάπη..να μην διαφύγει κανείς...
να φωτιστούν ζωεσ μικρών παιδιών αλλά και μεγάλων..
να σταματήσει πλέον η κονσερβοποίηση και να είμαστε φίλοι ναι καλά ακούσατε φίλοι με τους δασκάλους των παιδιών μας..να τους επιλέγουμε εμείς..να συμπραξουμε και να δημιουργήσουμε σ ε όλα τα μέρη του κόσμου" σχολεία αγάπης"για όλους τους μικρούς φιλους που εκει χριεαζεται το λιπασμα της αγάπης σε μεγαλες ποσοτητες...να σταματησουμε να πληρωνουμε υπερογκα ποσα χωρισ αντικρισμα και να υπαρχει ουσιαστικη επαφη και οχι διατραπεζικη συναλλαγη..
αν αισθανεστε ετσι ελατε να αγκαλιαστουμε να βαλουμε ολοι μαζι οτι εχει ο καθενας και να δημιουργησουμε τετοια σχολεια με στοχο την αγαπη,την κοινωνικη αγωγη και την συναισθηματικη νοημοσυνη..να ειμαστε ολοι μαζι γονεις,παιδαγωγοι ,παιδια,πουλια δεντρα μια ΟΜΑΔΑ...μαζι μπορουμε ..ενας μονο οχι ....
αφού υπάρχουν δάσκαλοι καρδιάς ήρθε η ώρα να τα κάνουμε όλα με την καρδιά...
ας την κουρδίσουμε πάλι τη ριμάδα να πάρει μπροστά..
δεν είναι τίποτα για όσους τρομάζουν...
Ξεκινάς με αγγίγματα δειλά δειλά ,μετά δίνεις αγκαλιές
ώσπου καταφέρνεις πλεον εύκολα να λες σε αγαπώ θα σε βοηθήσω και άλλες τέτοιες ξεχασμένεs λέξεις...
τώρα ξέρω καθώς το διαβάζετε γελάτε..ίσως πάλι να λέτε τι λέει...
αλλά πάντα λέω ότι βγαίνει μέσα απο την καρδιά μου.
είμαι περήφανη που δηλώνω" δασκάλα καρδιάς.."...
έχω βάλει στόχο μου λοιπόν να ανακαλύψω δασκάλους και σχολειά καρδιάς...
που θα δημιουργηθούν έχοντας ωσ κύριο άξονα την καρδια.
να γίνουμε ένα κύμα να πνίξουμε τουσ πάντες με αγάπη..να μην διαφύγει κανείς...
να φωτιστούν ζωεσ μικρών παιδιών αλλά και μεγάλων..
να σταματήσει πλέον η κονσερβοποίηση και να είμαστε φίλοι ναι καλά ακούσατε φίλοι με τους δασκάλους των παιδιών μας..να τους επιλέγουμε εμείς..να συμπραξουμε και να δημιουργήσουμε σ ε όλα τα μέρη του κόσμου" σχολεία αγάπης"για όλους τους μικρούς φιλους που εκει χριεαζεται το λιπασμα της αγάπης σε μεγαλες ποσοτητες...να σταματησουμε να πληρωνουμε υπερογκα ποσα χωρισ αντικρισμα και να υπαρχει ουσιαστικη επαφη και οχι διατραπεζικη συναλλαγη..
Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2011
Δευτέρα 17 Ιανουαρίου 2011
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)